سک

سُک چوبی است که بر سر آن آهنی سرتیز استوار می کنند و ستور را با آن می رانند. ورزاهایی که گاوآهن و ارابه می کشند را نیز با سک زدن به حرکت سریع تر تحریک می کنند.
در لغتنامه دهخدا در تعریف سک آمده است: «چوبی بمقدار وجبی که بر سر آن آهنی نوک تیز چون جوالدوزی استوار کنند و خربندگان بدان خر را رانند. »
امروزه بسیاری از مردم با سک آشنا نیستند اما این ابزار در طول تاریخ استفاده زیادی داشته و در تصاویر باستانی ترسیم شده است. برای نمونه گانش ایزد هندو در تصاویر مختلف یک سک فیل در دست دارد.
در کتاب داوران از کتب انجیل آمده است که شَمْجَر پسرعناث با یک سُک گاورانی ۶۰۰ جنگاور فلسطینی را کشت.
حرف لاتین L از شکل سک که در زبان های سامی برای حرف لام استفاده می شد مشتق شده است. در عامیانه واژه «سک زدن» کنایه از تنبیه و هشدار برای دیگران می باشد.