سپیچ

لغت نامه دهخدا

سپیچ. [ س َ ] ( اِ ) نوعی از دستار وگلیم سیاه. ( فهرست لغات دیوان البسه نظام قاری ص 200 ). شاماکچه و جامه ای است از صوف سیاه :
ز عقدهای سپیچ بهاری و سالو
عمودها همه افراشتند در کر و فر.
نظام قاری ( دیوان ص 17 ).
راستی آنکه طلب میکند از عقد سپیچ
او در اندیشه کج فکر محالی دارد.
نظام قاری ( دیوان ص 75 ).
از سر مردم شهر هوس پوشی رفت
تا که این عقد سپیچ آمده اکنون بشمار.
نظام قاری ( دیوان ص 14 ).
و رجوع به سبیج شود.

فرهنگ عمید

۱. جامۀ سیاه.
۲. گلیم سیاه.
۳. نوعی دستار.

پیشنهاد کاربران

بپرس