سپیدکار و سیه کار دست و زلف تواَند
تو بی گناهی از این دو دو ای ستیزه ماه.
سوزنی.
|| کنایه از منافق و دوروی. ( آنندراج ). ریاکار و بدباطن و منافق. ( مجموعه مترادفات ص 188 ). بیشرم. بیحیا. شوخ : صد راز جور چرخ کبود سپیدکار
دل را چو حاسد تو سیه شد چو قار چشم.
ازهری مروزی.
چون کس بروزه در تو نیارد نگاه کرداز روزه چون حذر نکنی ای سپیدکار؟
فرخی.
سپیدکار سیه دل سپهر سبزنمای کبودسینه و سرخ اشک و زردرویم کرد.
خاقانی.
در دهر سیه سپیدم افکندبخت سیه سپیدکارم.
خاقانی.
جهان سپیدکار گلیم سیاه در سر کشید و زمانه جافی رداء فیلی و چادر کحلی بر دوش افکند. ( از تاج المآثر ).به که ما را بقصه یار شوی
وین سیه را سپیدکار شوی.
نظامی ( هفت پیکر ص 148 ).
روز روشن سپیدکار بودشب تاریک پرده دار بود.
نظامی.
خصم سپیدکار سیه دیده ترابادا سیاه گشته به دود عذاب روی.
سلمان ساوجی.