سپیدبخت

لغت نامه دهخدا

سپیدبخت. [ س َ / س ِ ب َ ] ( ص مرکب ) نیک بخت و خوش نصیب. ( غیاث ) ( آنندراج ).

( صفت ) نیکبخت خوش اقبال .

(س . بَ ) (ص مر. ) نیکبخت .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید