سپک. [ س ِ ] ( اِ ) زردیی را گویند که به روی غله زار نشیند و دانه گندم را پوچ و ضایع گرداند. ( برهان ) ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
زردی را گویند که بروی غله زار نشیند و دانه گندم را پوچ و ضایع گرداند
فرهنگستان زبان و ادب
{AQL} [مدیریت-مدیریت پروژه] ← سطح پذیرفتنی کیفیت
گویش مازنی
/sepek/ جست و خیز حیوان
پیشنهاد کاربران
سِپَک با کسره زیر س و فتحه روی پ، نوعی زنبیل که با برگهای دل نخل میبافتند، برای ناندان استفاده میکردند، به خاندان با پیش نخل میگفتند. در دشتی در استان بوشهر.
