سپهر کاشانی. [ س ِپ ِ رِ ] ( اِخ ) میرزا محمدتقی بن ملا محمدعلی کاشانی ملقب به لسان الملک و متخلص به سپهر. پس از تحصیل مقدمات علوم قدیمه بشعر و عروض و قافیه پرداخت و در جوانی از کاشان به تهران آمد و به خدمت مرحوم صبا ملک الشعرا فتحعلیشاه همشهری خود رسید و به تشویق مرحوم صبا بتألیف کتابی در علم قافیه مشغول شد، ولی بعلت فوت صبا در سال 1238 هَ. ق. این کار ناتمام ماند و میرزا محمدتقی بکاشان برگشت ، و در آنجا محمودمیرزا پسر فتحعلیشاه حکمران کاشان او را به منادمت خود برگزید و به او تخلص سپهر داد. سپس از طرف فتحعلیشاه به تهران احضار شد و در سلک اعضای دیوان درآمد. سپهر در عهد محمدشاه مداح خاص شاه و منشی و مستوفی دیوان شد و به نوشتن کتاب «ناسخ التواریخ » مأموریت یافت و این کتاب که تاریخی عمومی است تا سال 1273 هَ. ق. امتداد یافته. سپهر را ناصرالدین شاه لقب لسان الملک داد. غیر از ناسخ التواریخ سپهر کتابی دارد در فن قافیه بنام «براهین العجم » که در سال 1268 هَ. ق. در تهران بچاپ رسیده است. وفات سپهر در هفدهم ربیعالثانی سنه 1297 هَ. ق. در تهران اتفاق افتاد و نعش او را به نجف اشرف منتقل ساختند. آن مرحوم در حین وفات از هشتاد سال متجاوز داشت. ( وفیات معاصرین بقلم محمد قزوینی ). و رجوع به مجمع الفصحا ج 1 ص 556 ببعد شود.
فرهنگ فارسی
میرزا محمد تقی بن ملا محمد علی کاشانی ملقب بلسان الملک و متخلص به سپهر پس از تحصیل مقدمات علوم قدیمه بشعر و عروض و قافیه پرداخت و در جوانی از کاشان به تهران آمد و بخدمت مرحوم صبا ملک الشعرا فتحعلیشاه همشهری خود رسید و به تشویق مرحوم صبا بتالیف کتابی در علم قافیه مشغول شد
