سپرکش. [ س ِ پ َ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) سپردار. ( ناظم الاطباء ) : روزی سخت باشکوه بود وحاجبی و چند سپاهدار و سپرکشان. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 376 ). قریب سی سپر به زر و سیم دیلمان و سپرکشان در پیش او می کشیدند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 133 ). تیغها صیقل خورشید سپرکش گردند نیزه ها دامن گردون زره ور گیرند.
