سپر دفاع موشکی مسکو

در سال ۱۹۵۰ که تهدیدات هسته ای از سوی موشک بالستیک قاره پیما به وجود آمد که بخشی از برنامه سپر آهنین بودند اتحاد جماهیر شوروی برنامه فوق محرمانه ای را به منظور مقابل با آن آغاز کرد این برنامه در حقیقت اولین سیستم مؤثر ضد موشک های بالستیک را به وجود آورد. این پروژه فکر جدیدی نبود چرا که از سال ۱۹۴۶ ایالات متحده آمریکا به دنبال ساخت سیستمی بود تا بتواند با آن با موشک های کوتاه برد مانند v - 2 المان را منهدم کند اما به نتیجه ای نرسید. این طرح در اتحاد جماهیر شوروی NII - 4 نام گرفت و از سال ۱۹۵۳ رسماً آغاز شد و در ۱۷ اگوست ۱۹۵۶ از طرف هیئت وزیران اتحاد شوروی مورد تأیید قرار گرفت
اولین ایستگاه پرتاب آزمایشی در محدوده Sary Shagan و در سواحل دریاچه بالخاش در قزاقستان ساخته شد تا برای ادامه طرح و آزمایش ها ثانویه امکان سنجی شود اولین سیستم با کد A در سال ۱۹۵۹ ساخته شد. این سیستم دارای مجموعه راداری بود به نام Dunai - 2 که دارای برد ۱۲۰۰ کیلومتر بوده و به نوعی طرح تحقیقاتی برای توسعه رادارهای برد بلند نیز محسوب می شد… این رادار به منظور کشف اهداف برای سامانه دفاع موشکی در نظر گرفته شد که بعدها به نمونه آزمایشی Dunai - 3UP و نمونه اصلی Dunai - 3U تغییر پیدا کرد در هر کدام از این رادار ها فرستنده و گیرنده به صورت جداگانه ساخته شده بود و هریک در ساختمانی جداگانه قرار گرفتند ( با موقعیت های ۴۵°56'49. 67"N ۷۳°37'51. 75"E, و ۴۵°56'09. 98"N ۷۳°37'43. 45"E. )
در ابتدا موشک رهگیر سامانه ضد موشکی A از مدل انتخاب شد که موشکی دو مرحله ای با پرتابگر ثابت که دارای سیستم هدایت دستوری بود و توسط دو رادار ( RSV - PR ( HEN NEST و ( RTN ( HEN EGG پشتیبانی می شد این موشک بردی در حدود ۳۰۰ کیلومتر داشت ومی توانست اهدافی تا ارتفاع ۲۵۰۰۰ متری را منهدم کند در ابتدا کلاهک شدید الانفجار برای این موشک در نظر گرفته شد که در هنگام انفجار کلاهک تبدیل به ۱۶۰۰۰ ترکش می شد و این برای انهدام اهداف کافی به نظر می رسید. اولین رهگیری موفق این سیستم در۲۴ نوامبر سال ۱۹۶۰ انجام شد اما بدون کلاهک انفجاری و صرفاً به عنوان تست هدف گیری و اصابت. دومین تست در ۴ مارس ۱۹۶۱ انجام شد که در آن یک موشک SS - 4 SANDAL با موفقیت هدف قرار گرفت در مجموع ۱۱ آزمایش موفق صورت گرفت تا از عملکرد این سامانه اطمینان حاصل شود و همچنین اطمینان حاصل شد که ۵ انفجار اتمی در ارتفاع و در فواصل ۸۰ تا ۳۰۰ کیلومتری هیچ تأثیری بر عملکرد این سیستم ندارد.