سپدکوه. [ س ِ پ ِ ] ( اِخ ) کوهی است : سپهبد بسوی سپد کوه شدبیامد دمان و بی اندوه شد.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 3 ص 825 ).همه پاک سوی سپدکوه بردبه بند اندرون سوی انبوه برد.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 3 ص 797 ).
نامی است که در قدیم بجبال هزار مسجد اطلاق میشد: [[ بسوی سبد کوه بنهاد روی همی شد چو شیر ژیان کینه جوی . ]] ( شاهنامه )