سپتیم سور. [ س ِ س ِ وِ ] ( اِخ ) امپراطور روم که از سال 193 تا 211 م. حکومت کرده است ، دوران حکومت او بدوران عصر طلایی مشاورین حقوق شهرت یافته است. پپنین و اولپین در آثار قانون گزاری او باقی مانده ، این آثار معروف راجع به خشونت و ستمگری هائی است که درباره مسیحیان شده است.
فرهنگ فارسی
امپراتور روم قدیم (جل.۱۹۳ - ف.۲۱۱ م . ) در دوره او وضع حکومت روم تغییر کرد و از صورت جمهوری بدر آمده بشکل استبداد نظامی اداره میشد . امپراتور تنها بقشون متکی بود بطوری که در بستر مرگ بفرزندان خود وصیت کرد که سربازان را غنی سازید تا در کارها موفق باشید . وی مردی بود قوی الاراده و نیکو حکومت میکرد . در عهد او قوانین نیک وضع شد . او معاصر بلاش چهارم اشکانی بود و بین آن دو جنگی در گرفت و رومیان حتی داخل تیسفون شدند و آنرا بباد غارت دادند ولی شهر الحضر مقاومت سختی کرد و ارابه های جنگی روم را بوسیله آتش محترق شاخت و امپراتور مجبور شد از تفسیر آن صرف نظر کند .
