سپاه اعزامی ایتالیا در روسیه ( به ایتالیایی: Corpo di spedizione italiano in Russia - به اختصار CSIR ) یک یگان نیروی زمینی پادشاهی ایتالیا به اندازه سپاه بود که برای جنگ با شوروی در قالب نیروهای محور به جبهه شرقی جنگ جهانی دوم اعزام شد. این سپاه به عنوان بخشی از گروه ارتش جنوب ورماخت در قسمت جنوبی خط مقدم به عملیات پرداخت و در برخی نبردها از جمله نبرد کی یف مشارکت داشت.
... [مشاهده متن کامل]
این سپاه هنگام تشکیل شامل ۶۰ هزار نفر نیرو در سه لشکر نهم پازوبیو، پنجاه و دوم تورینو و سوم دوکا د آوستا می شد. دو لشکر نخست «پیاده نظام نیمه موتوریزه» و سومی از نوع یگان های متحرک «سریع» ( چِلِره ) به حساب می آمدند. لشکرهای پازوبیو و تورینو هر یک دو هنگ پیاده نظام، یک هنگ توپخانه و گروهان های خمپاره انداز، توپ پیاده نظام و توپ ضدهوایی داشتند. به هر لشکر همچنین یک گردان پیاده نظام پیراهن سیاهان و گروهان های خمپاره انداز و توپ ضدتانک از تیپ سوم ژانویه ملحق بود. لشکر دوکا د آوستا دو هنگ سواره نظام، یک هنگ اسب کشنده توپخانه و همچنین گردان های برسالیِری و تانک سبک داشت. هر سه لشکر متشکل از سربازان وظیفه و داوطلبان شمال ایتالیا بودند: تورینو از تورین، پازوبیو از مونتوآ و ورونا و دوکا د آوستا از ساووی.
توپخانه نقطه ضعف این سپاه بود. سه آتشبار با ۳۶ توپ ۱۰۵/۳۲، دو آتشبار با ۱۶ توپ ضدهوایی ۷۵/۴۶ و دو آتشبار توپ های ضدهوایی ۲۰ میلی متری در اختیار قرارگاه سپاه بود. لشکر چِلِره شش آتشبار توپ های اسب کشنده ۷۵/۲۷، شانزده توپ ضدهوایی ۲۰ میلی متری و شانزده توپ ضد تانک ۴۷/۳۲ داشت. به هر یک از لشکرهای پازوبیو و تورینو سه آتشبار با دوازده هویتزر ۱۰۰/۱۷ و شش آتشبار با ۲۴ توپ ۷۵/۲۴ تعلق گرفت. پس از تجربیات جنگ با یونان، لشکرهای پازوبیو و تورینو یک گردان خمپاره انداز سنگین و یک آتشبار توپ های ضدهوایی ۴۷/۳۲ دریافت کردند. یک گردان توپ های ۴۷/۳۲ نیز به توپخانه قرارگاه سپاه افزوده شد.
ترابری در سپاه به تنها مجموعاً ۵ هزار خودرو به شدت محدود بود. بسیاری از این ادوات کامیون های غیرنظامی بودند. گردان برسالیری در لشکر دوکا د آوستا تنها یک گروهان موتورسوار داشت و مابقی دوچرخه سوار بودند. بیشتر نفرات دو لشکر تورینو و پازوبیو با وجود عنوان «موتوریزه» در نام آن ها، به صورت پیاده راه پیمایی می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
این سپاه هنگام تشکیل شامل ۶۰ هزار نفر نیرو در سه لشکر نهم پازوبیو، پنجاه و دوم تورینو و سوم دوکا د آوستا می شد. دو لشکر نخست «پیاده نظام نیمه موتوریزه» و سومی از نوع یگان های متحرک «سریع» ( چِلِره ) به حساب می آمدند. لشکرهای پازوبیو و تورینو هر یک دو هنگ پیاده نظام، یک هنگ توپخانه و گروهان های خمپاره انداز، توپ پیاده نظام و توپ ضدهوایی داشتند. به هر لشکر همچنین یک گردان پیاده نظام پیراهن سیاهان و گروهان های خمپاره انداز و توپ ضدتانک از تیپ سوم ژانویه ملحق بود. لشکر دوکا د آوستا دو هنگ سواره نظام، یک هنگ اسب کشنده توپخانه و همچنین گردان های برسالیِری و تانک سبک داشت. هر سه لشکر متشکل از سربازان وظیفه و داوطلبان شمال ایتالیا بودند: تورینو از تورین، پازوبیو از مونتوآ و ورونا و دوکا د آوستا از ساووی.
توپخانه نقطه ضعف این سپاه بود. سه آتشبار با ۳۶ توپ ۱۰۵/۳۲، دو آتشبار با ۱۶ توپ ضدهوایی ۷۵/۴۶ و دو آتشبار توپ های ضدهوایی ۲۰ میلی متری در اختیار قرارگاه سپاه بود. لشکر چِلِره شش آتشبار توپ های اسب کشنده ۷۵/۲۷، شانزده توپ ضدهوایی ۲۰ میلی متری و شانزده توپ ضد تانک ۴۷/۳۲ داشت. به هر یک از لشکرهای پازوبیو و تورینو سه آتشبار با دوازده هویتزر ۱۰۰/۱۷ و شش آتشبار با ۲۴ توپ ۷۵/۲۴ تعلق گرفت. پس از تجربیات جنگ با یونان، لشکرهای پازوبیو و تورینو یک گردان خمپاره انداز سنگین و یک آتشبار توپ های ضدهوایی ۴۷/۳۲ دریافت کردند. یک گردان توپ های ۴۷/۳۲ نیز به توپخانه قرارگاه سپاه افزوده شد.
ترابری در سپاه به تنها مجموعاً ۵ هزار خودرو به شدت محدود بود. بسیاری از این ادوات کامیون های غیرنظامی بودند. گردان برسالیری در لشکر دوکا د آوستا تنها یک گروهان موتورسوار داشت و مابقی دوچرخه سوار بودند. بیشتر نفرات دو لشکر تورینو و پازوبیو با وجود عنوان «موتوریزه» در نام آن ها، به صورت پیاده راه پیمایی می کردند.
