سویه

سویه (زیست شناسی). سویه ( به انگلیسی: strain ) در تعریف ژنوتیپی، سویه به سلول هایی گفته می شود که با نمونه های دیگر زیستی کمتر از ۱۲٪ تفاوت ژنتیکی داشته باشد. سویه ها را با شماره، حروف یا نام گذاری که به دنبال نام یک گونهٔ زیستی می آید مشخص می کنند. در زیست شناسی به یاخته هایی که در کشت خالص، از یک یاخته به دست آمده اند می گویند.
در باکتری ها، به مجموعه ای از سویه ها که در بسیاری از صفات با هم مشترک باشند گونه گفته می شود. هرگاه دو سویهٔ باکتری در ۳۰ درصد از دی ان ایشان تفاوت نشان دهند، می توان آن ها را گونه های جداگانه ای درنظر گرفت. [ ۱] البته این یک عدد قراردادی و کاربردی است.
هر سویه ای که دارای مشخصات تعیین شده از قبیل محل جداسازی، فرد کاشف، تاریخ کشف، خواص ظاهری و ژنتیکی و موارد دیگر باشد اصولاً یک سویه در اصطلاح شناسنامه دار یا به عبارت دیگر یک سویه استاندارد است.
به دلیل اینکه هر سویه استاندارد برای اولین بار در یک کشور مشخص شناسایی شده و به ثبت رسیده و گاهی آن کشور و منطقه خاستگاه اصلی سویه است بنابراین سویه های استاندارد را می توان بخشی از ذخایر ژنتیکی یک کشور محسوب نمود.
کشورهای مختلف سویه های استاندارد را در کلکسیون ها و بانک های اختصاصی نگهداری می کنند و متناسب با نام کشور و بانک خود به سویه ها شماره یا کد اختصاص می دهند؛ بنابراین تمام سویه های استاندارد دارای چندین کد یا شماره هستند که توسط بانک های زیستی کشورهای مختلف به آن ها تعلق گرفته است و تمامی کدها از کلکسیونی به کلکسیون دیگر قابل انطباق است.
کشور آمریکا بزرگترین و معتبرترین بانک زیستی دنیا را در اختیار دارد و تمامی سویه های آن با کد گذاری ATCC شناخته می شوند یا سویه های استاندارد کشور آلمان با کدگذاری DSM شناخته می شوند ( برای هر سویه پس از ATCC یا DSM یک عدد اختصاصی قرار دارد )
چون سویه های استاندارد دارای خصوصیات شناخته شده هستند لذا از آن ها می توان به عنوان یک ابزار جهت کنترل کیفی سویه های دیگر، محیط های کشت و آنتی بیوتیک ها استفاده نمود و از این جهت دارای اهمیت ویژه ای هستند.

سویِه (variety)
(یا: جوره، واریته) در زیست شناسی، گروهی پایدار از موجودات زنده یک گونه، با تمایز روشن با بقیۀ افراد گونه. چنین گروهی عموماً در گیاهان جوره و در جانوران نژاد خوانده می شود. تمایز مذکور در ساختار وراثتی واقع می شود و ممکن است به صورت طبیعی و از طریق انتخاب طبیعی یا براثر اصلاح نژاد گزینشی انسان ها پدید آید. بیشتر جوره ها از طریق اصلاح نژاد گزینشی پدید می آیند. پیدایش سویه های سیب کاکس، گُلدن دلیشس، و براملی از آن جمله اند. در بیشتر گونه ها، غالباً بین افراد تفاوتی ژنتیکی وجود دارد که موجب تمایز آن ها از یکدیگر می شود؛ این تفاوت ها جوره به حساب نمی آیند. از سوی دیگر، همۀ گروه های متمایز نیز جوره محسوب نمی شوند. بنابراین، لازم است درجۀ تفاوت بین جوره های متفاوت بیش از درجۀ تفاوت درون یک سویه باشد. این تفاوت ها با گردآوری داده هایی دربارۀ حجم، طول، و ابعاد واریته های گوجه فرنگی و سیب زمینی مشاهده شدنی اند. اگر خصوصیات مفید کافی در یک گروه گرد آیند، اصلاح نژاد گزینشی منجر به ایجاد واریته های جدید می شود.