سویدی بغدادی عبدالله بن حسین

[ویکی نور] عبد اللّه بن حسین السویدی البغدادی، در سال 1104 هجری در بغداد زاده شد.در دوران کودکی به آموختن تعالیم دینی نزد شیخ عبدالرحمن بن الشیخ محمود از اهالی ماوراء النهر پرداخت و قرآن را نزد وی ختم نمود و علم تجوید و کتابت را از وی فرا گرفت.
از آن پس به آموختن خط و قواعد و اصول و فنون آن در نهایت سختی و تنگدستی پرداخت.وی از محضر تمام شیوخ و عالمان بغداد بهره جست و پس از آن راهی موصل شد تا ازمحضر عالمان آن دیار نیز بهره برد و در آنجا به تحصیل نحو و ادبیات عرب، علوم شرعی و عقلی،دروس هیئت،حدیث و...پرداخت.
بین سالهای 1128 و 1129 هجری با کوله باری از علم و دانش به بغداد بازگشت و بر همگنان خویش برتری یافت و در آن جا به لقب«سویدی»مشهور گشت.در بغداد به تدریس در مدرسه جامع امام ابی حنیفة النعمان و نیز مدرسه مرجانیه، از مهمترین مدارس آن روزگار، مشغول شد.
در اواخر سال 1156 هجری به قصد زیارت بیت اللّه الحرام روانه شد و در طول مسیر از شهرها و آبادیهای زیادی دیدن کرد و در این بیان با بسیاری از عالمان و ادیبان و مشایخ آشنا گشت و گزارش سفر را در کتابی با نام«النفحة المسکیة فی الرحلة المکیة»فراهم آورد.
شهرت علمی سویدی در اقطاربلد اسلامی منتشر گشت و طالبان علم از گوشه و کنار جهان اسلام برای بهره بری از محضر او به بغدادشتافتند.وی در سن هفتاد سالگی به سال 1174 هجری در بغداد دیده از جهان فرو بست.