سوگند یهودی نوعی مراسم سوگندخوردن خاص برای یهودیان بود که از یهودستیزی ریشه گرفته بود و در آن یهودیان برای سوگندخوردن در دادگاههای اروپایی تا قرن بیستم مجبور بودند تحقیر شوند. شک در مورد سوگندهای یهودیان به شدت با مخالفت مسیحیان با دعای کول نیدری مرتبط بود که در روز یوم کیپور خوانده می شود. در زمانی که در کشورهای اروپایی کلیسا و دولت متحد بودند این نوع مراسم به شدت اعمال می شد.
... [مشاهده متن کامل]
اولین محدودیتهای نسبت به یهودیان در دادگاه به امپراطوری بیزانس و جاستینین اول باز می گردد که اعلام کرد یهودیان و ناباوران نباید به عنوان شاهد در دادگاه علیه مسیحیان استفاده شوند؛ ولیکن این محدودیتها برای دادگاههای غیرمذهبی وجود نداشت و در آن یهودیان و ناباوران به عنوان معادل استفاده می شدند. قانون فردریک دوک اتریش در سال ۱۲۴۴ میلادی که مدل اصلی برای دادگاههای بعدی بود تنها از یهودیان می خواست که به کتاب مقدس خود، تورات، سوگند بخورند. قوانین مشابهی در انگلستان، پرتغال و مجارستان وجود داشت. با این وجود در این زمانها گاهی دادگاهها شرایط تحقیرآمیزی برای یهودیان فراهم می کردند:
• امپراطوری بیزانس، قرن ۱۰ میلادی، یهودی مجبور بود که تاجی از خار بر روی بیضه هایش ببندد، درون ظرفی از آب بایستد، و با «برشیت برا» سوگند بخورد، که به این معنی بود که یهودی به صورت معمول سوگند دروغ می خورد.
• آرلس، ۱۱۵۰ میلادی، خار بر گردن یهودی بسته می شد، چوب خارداری بر روی بیضه های یهودی کشیده می شد و او باید تمامی لعنتهای تورات را علیه خود به زبان میاورد.
• سوابیا، قرن ۱۳، یهودی باید بر روی یک حیوان کثیف یا گوسفند کشته شده می ایستاد.
• سیلسیا، ۱۴۲۲ میلادی، یهودی باید بر روی یک سه پایه می ایستاد و هر بار که میفتاد باید جریمه پرداخت می کرد، اگر یهودی چهار بار میفتاد دادگاه علیه او رای می داد.
• دورتموند، یهودی هر بار که در به زبان آوردن مجدد سوگند تعلل می کرد جریمه می شد.
• وربوف، سال ۱۵۱۷، یهودی باید با پاهای برهنه می ایستاد و رو به شرق می کرد در حالی که تورات را در دست داشت.
• برسلو، سال ۱۴۵۵ میلادی، یهودی باید بدون کلاه می ایستاد و نام یهوه را بر زبان میاورد.
هارون الرشید یهودیان را مجبور می کرد که به نحو مشابهی سوگند خورده و بلاهای تورات را علیه خود به زبان آورند. در قرن ۱۴ میلادی حکومت مملوکیان در مصر یهودیان را مجبور به سوگند خوردن به نحو مشابهی می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
اولین محدودیتهای نسبت به یهودیان در دادگاه به امپراطوری بیزانس و جاستینین اول باز می گردد که اعلام کرد یهودیان و ناباوران نباید به عنوان شاهد در دادگاه علیه مسیحیان استفاده شوند؛ ولیکن این محدودیتها برای دادگاههای غیرمذهبی وجود نداشت و در آن یهودیان و ناباوران به عنوان معادل استفاده می شدند. قانون فردریک دوک اتریش در سال ۱۲۴۴ میلادی که مدل اصلی برای دادگاههای بعدی بود تنها از یهودیان می خواست که به کتاب مقدس خود، تورات، سوگند بخورند. قوانین مشابهی در انگلستان، پرتغال و مجارستان وجود داشت. با این وجود در این زمانها گاهی دادگاهها شرایط تحقیرآمیزی برای یهودیان فراهم می کردند:
• امپراطوری بیزانس، قرن ۱۰ میلادی، یهودی مجبور بود که تاجی از خار بر روی بیضه هایش ببندد، درون ظرفی از آب بایستد، و با «برشیت برا» سوگند بخورد، که به این معنی بود که یهودی به صورت معمول سوگند دروغ می خورد.
• آرلس، ۱۱۵۰ میلادی، خار بر گردن یهودی بسته می شد، چوب خارداری بر روی بیضه های یهودی کشیده می شد و او باید تمامی لعنتهای تورات را علیه خود به زبان میاورد.
• سوابیا، قرن ۱۳، یهودی باید بر روی یک حیوان کثیف یا گوسفند کشته شده می ایستاد.
• سیلسیا، ۱۴۲۲ میلادی، یهودی باید بر روی یک سه پایه می ایستاد و هر بار که میفتاد باید جریمه پرداخت می کرد، اگر یهودی چهار بار میفتاد دادگاه علیه او رای می داد.
• دورتموند، یهودی هر بار که در به زبان آوردن مجدد سوگند تعلل می کرد جریمه می شد.
• وربوف، سال ۱۵۱۷، یهودی باید با پاهای برهنه می ایستاد و رو به شرق می کرد در حالی که تورات را در دست داشت.
• برسلو، سال ۱۴۵۵ میلادی، یهودی باید بدون کلاه می ایستاد و نام یهوه را بر زبان میاورد.
هارون الرشید یهودیان را مجبور می کرد که به نحو مشابهی سوگند خورده و بلاهای تورات را علیه خود به زبان آورند. در قرن ۱۴ میلادی حکومت مملوکیان در مصر یهودیان را مجبور به سوگند خوردن به نحو مشابهی می کرد.
