سوگ سیاوش

که به طور عمده در شهرهای مرکزی ایران، یزد، نائین، کاشان، فردوس[۲۵] و شهرها، شهرک ها و حتی برخی روستاهای مناطق کویری گرفته می شود. نخل عبارت است از اتاق کوچکی که مقطع عمودی دو طرف آن شبیه یک سرو است و از چوب و دیواره هایی شبکه دار ساخته می شود. برخی از نخل ها بسیار بزرگ هستند. نخل را با انواع پارچه، شال، ترمه می آرایند و در روزهای عزا مخصوصاً عاشورا آن را طی آدابی بر دوش می کشند و همراه عزاداران در شهر می گردانند و در پایان مراسم به جای اولش که معمولاً تکیه ای است برمی گردانند. شواهدی آشکار و پنهان در نخل گردانی وجود دارد که نشان می دهد ادامه سیاوشان های بسیار کهن است. در بررسی مراسم سیاوشان بر دیواری از کاخ پنجکند دیده می شود که سوگواران اتاقی چادر مانند را که پیکر سیاوش و سه تن از عزاداران در آن است، بر دوش می کشند. اتاق دارای پنجره هائی است که پیکر سیاوش و عزاداران از آن ها پیداست. شکل شبکه دار نخل و وجود پنجره های کوچک فراوان در آن، یادآور همان اتاق چادر مانند است