سوکجونگ چوسان ( انگلیسی: Sukjong of Joseon ) ( زاده ۷ اکتبر ۱۶۶۱ - درگذشته ۱۲ ژوئیه ۱۷۲۰ ) نوزدهمین پادشاه پادشاهی چوسان بوده است.
وی که از سال ۱۶۷۴ تا ۱۷۲۰ حکومت کرد، جانشین پدرش هیئونجونگ چوسان شده بود که پس از مرگش، پسرش گیئونگ جونگ چوسان جانشین وی شده است.
پادشاه سوکجونگ در هشتم سپتامبر ۱۶۶۱ ( پانزدهمین روز از هشتمین ماه قمری ) از پادشاه هیئونجونگ چوسان و ملکه میونگ سونگ در کاخ چانگ دوک به دنیا آمد. نام نسبت داده شده به وی آی سان بود. او در سال ۱۶۶۷ ( ۶ سالگی ) به عنوان شاهزاده میونگ بو رسید و در سال ۱۶۷۴ ( ۱۳ سالگی ) به عنوان نوزدهمین پادشاه چوسان به تخت نشست.
پادشاه سوک جونگ سیاستمدار باهوشی بود ولی دوران حکومت وی با برخی از شدیدترین نبردهای حزبی در تاریخ سلسله چوسان همراه شده است. سوکجونگ به منظور قدرتمندتر کردن اختیارات سلطنتی متناوباً حزب در قدرت را با حزبی دیگر جایگزین می نمود. با هر بار تغییر دولت که هوانگوک ( در لغت به معنی گردش دولت ) نامیده می شد، حزب بازنده با اعدام ها و تبعیدها به طور کامل از صحنه سیاست محو می شد. با اینحال تغییرات پر هرج و مرج دولت به طور قابل ملاحظه ای بر زندگی عادی مردم تأثیری نمی گذاشت و دوران وی به عنوان یکی از کامیاب ترین زمان ها مورد توجه می باشد.
در اولین سال های حکومت سوکجونگ، احزاب جنوبی و غربی بر سر مراسم ترحیم سلطنتی با یکدیگر به مشاجره پرداختند. مسئله ای به ظاهر کوچک که دربارهٔ دوران سوگواری برای ملکه اینسون بود. حزب جنوبی ادعا می کرد که دوران سوگواری باید یکسال به طول انجامد درحالی که حزب غربی بر دوره نه ماهه سوگواری پافشاری می نمود. براساس قوانین حاکم بر طبقه اجتماعی یانگبان، سوگواری یکساله این معنی را می داد که هیوجونگ از چوسان به عنوان فرزند ارشد در نظر گرفته می شود، درحالی که دوران نه ماهه سوگواری این منظور را می رساند که هیوجونگ فرزند بزرگتر نمی باشد. به عبارت دیگر، حزب غربی به خانواده سلطنتی به عنوان اولین رده از طبقه اجتماعی یانگبان می نگریست نه یک طبقه اجتماعی مجزا که قوانین مخصوص به خود را دارد. همچنین دو حزب بر سر مسئله مبارزه با دودمان چینگ به عنوان کشوری وحشی ( به عنوان مخالفت دودمان مینگ ) که امنیت ملی چوسان را تهدید می کرد مورد ملاحظه بود، نزاع داشتند. حزب جنوبی که توسط هه جوک و یون هیون اداره می شدند، حامی جنگ بر ضد جینگ بودند در حالی که حزب غربی تمایل داشتند ابتدا بر بهبود اوضاع داخلی تمرکز شود. سوکجونگ در ابتدا طرف حزب جنوبی را گرفت، اما در سال ۱۶۸۰، هه جوک توسط حزب غربی به خیانت متهم شد و این کشمکش به اعدام هه جوک و یون هیو و پاکسازی حزب جنوبی منجر شد. این واقعه به عنوان گیونگ سین هوانگوک شناخته می شود. حزب غربی که حال در قدرت بودند، به دو دسته حزب نورون ( آموزه های قدیمی ) که توسط سونگ سی یول هدایت می شد، و حزب سورون ( آموزه های جدید ) که توسط یون جونگ رهبری می شد، تقسیم شدند. بعد از ۹ سال ماندن در قدرت، زمانی که سوکجونگ ملکه اینهیئون را که توسط حزب غربی حمایت می شد خلع کرد و صیغه هوی جانگ اوکیجونگ را به عنوان ملکه منصوب کرد، حزب نورون سقوط کرد. به طور گسترده ای گفته می شود که او یکی از زیباترین زنان سلسله چوسان بوده و زیبایی وی در سالنامه ها ذکر شده است. حزب غربی زمانی که با انتصاب پسر جانگ به عنوان ولیعهد مخالفت کرد، سوکجونگ را عصبانی نمود. حزب جنوبی که از بانو جانگ و پسرش حمایت می کردند، مجدداً قدرت را به دست آورده، حزب غربی را بیرون کرده و در اقدامی انتقام جویانه سونگ سی یول را اعدام نمودند. این واقعه گیسا هوانگوک نامیده می شود. پنج سال بعد و در سال ۱۶۹۴، حزب جنوبی نقشه تصفیه سیاسی دیگری را بر ضد حزب غربی کشید و آنها را به توطئه برای بازگرداندن ملکه اینهیون عزل شده متهم کرد. این درحالی بود که سوکجونگ از عزل ملکه اینهیون پشیمان شده بود و بانو سوک از خاندان چوی ( بانو چوی دونگ یی ) را که متحدی برای ملکه اینهیون و حزب نورون بود، مورد لطف قرار می داد. سوکجونگ که از اقدام حزب جنوبی برای پاکسازی سیاسی غربی ها عصبانی شده بود، ناگهان اقدام به تصفیه سیاسی جنوبی ها و برگرداندن حزب غربی به قدرت نمود. حزب جنوبی دیگر هرگز نتوانست بعد از این واقعه که گاپسول هوانگوک نامیده می شود، خود را احیا کند. سوکجونگ ملکه جانگ را تا عنوان بانو جانگ هوی بین تنزل رده داده و مجدداً ملکه اینهیون را منصوب کرد. بانو جانگ سرانجام به دلیل نفرین کردن ملکه اینهیون که به مرگ او انجامید، با سم اعدام شد. حزب سورون از ولیعهد هویسو ( یی یئون ) ( گیئونگ جونگ چوسان ) که پسر بانو جانگ بود حمایت می نمود درحالی که حزب نورون از پسر بانو چوی، شاهزاده یونینگ ( یی گئوم ) که بعدها با عنوان پادشاه یئونگجو به تخت نشست، حمایت می کرد. ملکه اینهیون و ملکه این وون که به تازگی منصوب شده بود، بدون فرزند بودند. سوک جونگ در سال ۱۷۱۸ به ولیعهد ( که بعدها با عنوان پادشاه گیونگ جونگ به تخت نشست ) اجازه داد به عنوان نائب السلطنه بر کشور حکومت کند. سوکجونگ در سال ۱۷۲۰ فوت نمود درحالی که گفته می شود قبل از مرگش به یی یی میونگ گفته بود که یونینگ – گئوم را به عنوان وارث گیونگ جونگ معرفی کرده است. اما این اتفاق در غیاب تاریخ نگاران یا ضابطان سلطنتی رخ داده بود. این موضوع به تصفیه سیاسی دیگری که منجر به اعدام چهار تن از رهبران نورون در سال ۱۷۲۱، و پاکسازی سیاسی دیگری که با اعدام هشت عضو نورون در سال ۱۷۲۲ همراه بود انجامید. سوکجونگ اصلاحات سیستم مالیاتی را اعمال کرده، استفاده از سکه ( مون کره ای ) را ترویج داد و به مردمان با طبقه اجتماعی متوسط و فرزندان صیغه ها اجازه داد تا در مناطق به مقام های بالاتر دولتی دست یابند. در سال ۱۷۱۲، دولت سوکجونگ با دودمان چینی جینگ به منظور تعیین مرزهای بین دو کشور در رودخانه های یالو و تومِن همکاری کرد. همچنین دولت ژاپن جزیره اولونگ را در سال ۱۶۹۶ به عنوان بخشی از خاک چوسان به رسمیت شناخت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی که از سال ۱۶۷۴ تا ۱۷۲۰ حکومت کرد، جانشین پدرش هیئونجونگ چوسان شده بود که پس از مرگش، پسرش گیئونگ جونگ چوسان جانشین وی شده است.
پادشاه سوکجونگ در هشتم سپتامبر ۱۶۶۱ ( پانزدهمین روز از هشتمین ماه قمری ) از پادشاه هیئونجونگ چوسان و ملکه میونگ سونگ در کاخ چانگ دوک به دنیا آمد. نام نسبت داده شده به وی آی سان بود. او در سال ۱۶۶۷ ( ۶ سالگی ) به عنوان شاهزاده میونگ بو رسید و در سال ۱۶۷۴ ( ۱۳ سالگی ) به عنوان نوزدهمین پادشاه چوسان به تخت نشست.
پادشاه سوک جونگ سیاستمدار باهوشی بود ولی دوران حکومت وی با برخی از شدیدترین نبردهای حزبی در تاریخ سلسله چوسان همراه شده است. سوکجونگ به منظور قدرتمندتر کردن اختیارات سلطنتی متناوباً حزب در قدرت را با حزبی دیگر جایگزین می نمود. با هر بار تغییر دولت که هوانگوک ( در لغت به معنی گردش دولت ) نامیده می شد، حزب بازنده با اعدام ها و تبعیدها به طور کامل از صحنه سیاست محو می شد. با اینحال تغییرات پر هرج و مرج دولت به طور قابل ملاحظه ای بر زندگی عادی مردم تأثیری نمی گذاشت و دوران وی به عنوان یکی از کامیاب ترین زمان ها مورد توجه می باشد.
در اولین سال های حکومت سوکجونگ، احزاب جنوبی و غربی بر سر مراسم ترحیم سلطنتی با یکدیگر به مشاجره پرداختند. مسئله ای به ظاهر کوچک که دربارهٔ دوران سوگواری برای ملکه اینسون بود. حزب جنوبی ادعا می کرد که دوران سوگواری باید یکسال به طول انجامد درحالی که حزب غربی بر دوره نه ماهه سوگواری پافشاری می نمود. براساس قوانین حاکم بر طبقه اجتماعی یانگبان، سوگواری یکساله این معنی را می داد که هیوجونگ از چوسان به عنوان فرزند ارشد در نظر گرفته می شود، درحالی که دوران نه ماهه سوگواری این منظور را می رساند که هیوجونگ فرزند بزرگتر نمی باشد. به عبارت دیگر، حزب غربی به خانواده سلطنتی به عنوان اولین رده از طبقه اجتماعی یانگبان می نگریست نه یک طبقه اجتماعی مجزا که قوانین مخصوص به خود را دارد. همچنین دو حزب بر سر مسئله مبارزه با دودمان چینگ به عنوان کشوری وحشی ( به عنوان مخالفت دودمان مینگ ) که امنیت ملی چوسان را تهدید می کرد مورد ملاحظه بود، نزاع داشتند. حزب جنوبی که توسط هه جوک و یون هیون اداره می شدند، حامی جنگ بر ضد جینگ بودند در حالی که حزب غربی تمایل داشتند ابتدا بر بهبود اوضاع داخلی تمرکز شود. سوکجونگ در ابتدا طرف حزب جنوبی را گرفت، اما در سال ۱۶۸۰، هه جوک توسط حزب غربی به خیانت متهم شد و این کشمکش به اعدام هه جوک و یون هیو و پاکسازی حزب جنوبی منجر شد. این واقعه به عنوان گیونگ سین هوانگوک شناخته می شود. حزب غربی که حال در قدرت بودند، به دو دسته حزب نورون ( آموزه های قدیمی ) که توسط سونگ سی یول هدایت می شد، و حزب سورون ( آموزه های جدید ) که توسط یون جونگ رهبری می شد، تقسیم شدند. بعد از ۹ سال ماندن در قدرت، زمانی که سوکجونگ ملکه اینهیئون را که توسط حزب غربی حمایت می شد خلع کرد و صیغه هوی جانگ اوکیجونگ را به عنوان ملکه منصوب کرد، حزب نورون سقوط کرد. به طور گسترده ای گفته می شود که او یکی از زیباترین زنان سلسله چوسان بوده و زیبایی وی در سالنامه ها ذکر شده است. حزب غربی زمانی که با انتصاب پسر جانگ به عنوان ولیعهد مخالفت کرد، سوکجونگ را عصبانی نمود. حزب جنوبی که از بانو جانگ و پسرش حمایت می کردند، مجدداً قدرت را به دست آورده، حزب غربی را بیرون کرده و در اقدامی انتقام جویانه سونگ سی یول را اعدام نمودند. این واقعه گیسا هوانگوک نامیده می شود. پنج سال بعد و در سال ۱۶۹۴، حزب جنوبی نقشه تصفیه سیاسی دیگری را بر ضد حزب غربی کشید و آنها را به توطئه برای بازگرداندن ملکه اینهیون عزل شده متهم کرد. این درحالی بود که سوکجونگ از عزل ملکه اینهیون پشیمان شده بود و بانو سوک از خاندان چوی ( بانو چوی دونگ یی ) را که متحدی برای ملکه اینهیون و حزب نورون بود، مورد لطف قرار می داد. سوکجونگ که از اقدام حزب جنوبی برای پاکسازی سیاسی غربی ها عصبانی شده بود، ناگهان اقدام به تصفیه سیاسی جنوبی ها و برگرداندن حزب غربی به قدرت نمود. حزب جنوبی دیگر هرگز نتوانست بعد از این واقعه که گاپسول هوانگوک نامیده می شود، خود را احیا کند. سوکجونگ ملکه جانگ را تا عنوان بانو جانگ هوی بین تنزل رده داده و مجدداً ملکه اینهیون را منصوب کرد. بانو جانگ سرانجام به دلیل نفرین کردن ملکه اینهیون که به مرگ او انجامید، با سم اعدام شد. حزب سورون از ولیعهد هویسو ( یی یئون ) ( گیئونگ جونگ چوسان ) که پسر بانو جانگ بود حمایت می نمود درحالی که حزب نورون از پسر بانو چوی، شاهزاده یونینگ ( یی گئوم ) که بعدها با عنوان پادشاه یئونگجو به تخت نشست، حمایت می کرد. ملکه اینهیون و ملکه این وون که به تازگی منصوب شده بود، بدون فرزند بودند. سوک جونگ در سال ۱۷۱۸ به ولیعهد ( که بعدها با عنوان پادشاه گیونگ جونگ به تخت نشست ) اجازه داد به عنوان نائب السلطنه بر کشور حکومت کند. سوکجونگ در سال ۱۷۲۰ فوت نمود درحالی که گفته می شود قبل از مرگش به یی یی میونگ گفته بود که یونینگ – گئوم را به عنوان وارث گیونگ جونگ معرفی کرده است. اما این اتفاق در غیاب تاریخ نگاران یا ضابطان سلطنتی رخ داده بود. این موضوع به تصفیه سیاسی دیگری که منجر به اعدام چهار تن از رهبران نورون در سال ۱۷۲۱، و پاکسازی سیاسی دیگری که با اعدام هشت عضو نورون در سال ۱۷۲۲ همراه بود انجامید. سوکجونگ اصلاحات سیستم مالیاتی را اعمال کرده، استفاده از سکه ( مون کره ای ) را ترویج داد و به مردمان با طبقه اجتماعی متوسط و فرزندان صیغه ها اجازه داد تا در مناطق به مقام های بالاتر دولتی دست یابند. در سال ۱۷۱۲، دولت سوکجونگ با دودمان چینی جینگ به منظور تعیین مرزهای بین دو کشور در رودخانه های یالو و تومِن همکاری کرد. همچنین دولت ژاپن جزیره اولونگ را در سال ۱۶۹۶ به عنوان بخشی از خاک چوسان به رسمیت شناخت.
wiki: سوکجونگ چوسان