سوپرموتو نوعی از موتورسیکلت است که می تواند در مسیرهای آفرود و جاده ای هر دو مورد استفاده قرار بگیرد، از این روی مسابقات سوپرموتو در مسیرهای متنوع برگزار می شود که این مسیرها را می توان در سه دسته طبقه بندی کرد، بخش آفرود ( موتورسواری خارج از جاده در خاکی ) ، بخش پرش های نامنظم و موانعی شبیه به موتور کراس، و قسمت آسفالت شبیه به مسابقات جاده ای. سوپرموتو در ابتدا توسط گاوین تریپ در سال ۱۹۷۹ به عنوان بخشی از برنامه تلویزیونی Wide World of Sports طراحی شد. این چیزی شبیه به یک بازی تمام عیار بود که در آن بهترین موتورسواران از سه سبک مجزای مسابقات موتورسواری می توانستند به طور موقت کلاس مسابقه معمولی خود را ترک کنند تا دور هم جمع شوند و برای عنوان بهترین مسابقه در سراسر جهان به رقابت بپردازند. امروزه سوپرموتو یک رشتهٔ متمایز برای خود است و موتورسواران کلاس های دیگر معمولاً به سوپرموتو نمی روند.
مسابقات معمولاً در مسیرهای مسابقه ای، جاده ای یا پیست های کارتینگ متوسط با یک بخش خارج از جاده ( آفرود ) برگزار می شوند. بیشتر مسیرهای مسابقات سوپرموتو دارای اندازه آسفالت ۵۰ تا ۷۵ درصد هستند و درصد باقیمانده مسیر خارج از جاده یا آفرود است. بخش های خاکی معمولاً از خاک رس تشکیل شده اند و دارای موانع سبک موتورکراس مانند پیچ ها و پرش ها هستند.
موتورسیکلت های مورد استفاده اغلب ترکیبی از موتورسیکلت آفرود به همراه لاستیک های موتورسیکلت های جاده ای ( غیر آفرود ) هستند که به عنوان موتورسیکلت «supermotard» شناخته می شوند. موتورسواران همچنین ترکیبی از تجهیزات مسابقات جاده ای و آفرود را می پوشند، معمولاً از چرم های مسابقات جاده ای ( ریس ) و کلاه و پوتین های شبیه به موتورسواری آفرود استفاده می کنند. برخلاف مسابقات معمولی موتورسواری، تأکید بر سرعت های آهسته تر است — معمولاً کمتر از ۱۰۰ مایل بر ساعت ( ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت ) — در مسیرهای کوتاه و فنی. در اینجا، جایی که شتاب یکنواخت و سرعت بالا کمتر رایج است، مهارت موتورسواران به راحتی می تواند بر اختلاف عملکرد موتورسیکلت ها غلبه کند.
مسابقات قهرمانی جهانی سوپرموتو در سال ۲۰۰۲ در یک دسته جات آزاد منحصر به فرد متولد شد. اولین کسی که موفق به کسب عنوان جهانی شد، موتورسواری فرانسوی تیری ون دن بوش ( Thierry Van Den Bosch ) است.
در سال ۲۰۰۶، یک تایر مونو، ابتدا توسط دانلوپ برای علاقمندان به سوپرموتو طراحی و به بازار عرضه شد، سپس گلدنتایر در سال ۲۰۱۰ و میشلین در سال ۲۰۱۶ به تولید اضافه شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمسابقات معمولاً در مسیرهای مسابقه ای، جاده ای یا پیست های کارتینگ متوسط با یک بخش خارج از جاده ( آفرود ) برگزار می شوند. بیشتر مسیرهای مسابقات سوپرموتو دارای اندازه آسفالت ۵۰ تا ۷۵ درصد هستند و درصد باقیمانده مسیر خارج از جاده یا آفرود است. بخش های خاکی معمولاً از خاک رس تشکیل شده اند و دارای موانع سبک موتورکراس مانند پیچ ها و پرش ها هستند.
موتورسیکلت های مورد استفاده اغلب ترکیبی از موتورسیکلت آفرود به همراه لاستیک های موتورسیکلت های جاده ای ( غیر آفرود ) هستند که به عنوان موتورسیکلت «supermotard» شناخته می شوند. موتورسواران همچنین ترکیبی از تجهیزات مسابقات جاده ای و آفرود را می پوشند، معمولاً از چرم های مسابقات جاده ای ( ریس ) و کلاه و پوتین های شبیه به موتورسواری آفرود استفاده می کنند. برخلاف مسابقات معمولی موتورسواری، تأکید بر سرعت های آهسته تر است — معمولاً کمتر از ۱۰۰ مایل بر ساعت ( ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت ) — در مسیرهای کوتاه و فنی. در اینجا، جایی که شتاب یکنواخت و سرعت بالا کمتر رایج است، مهارت موتورسواران به راحتی می تواند بر اختلاف عملکرد موتورسیکلت ها غلبه کند.
مسابقات قهرمانی جهانی سوپرموتو در سال ۲۰۰۲ در یک دسته جات آزاد منحصر به فرد متولد شد. اولین کسی که موفق به کسب عنوان جهانی شد، موتورسواری فرانسوی تیری ون دن بوش ( Thierry Van Den Bosch ) است.
در سال ۲۰۰۶، یک تایر مونو، ابتدا توسط دانلوپ برای علاقمندان به سوپرموتو طراحی و به بازار عرضه شد، سپس گلدنتایر در سال ۲۰۱۰ و میشلین در سال ۲۰۱۶ به تولید اضافه شدند.
wiki: سوپرموتو