سووفلوران

سووفلوران ( به انگلیسی: Sevoflurane ) یک ماده بیهوشی خوش بو و غیرقابل اشتعال است. از این دارو جهت بیهوشی استنشاقی برای القا و نگهداری بیهوشی عمومی استفاده می شود. این دارو پس از دسفلوران سریعترین داروی بیهوشی استنشاقی می باشد. [ ۱]
سووفلوران توسط ( به انگلیسی: Ross Terrell ) کشف شد. [ ۲] در سال ۱۹۷۵ یک گزارش دقیق و مفصل از خواص و توسعه توسط ( به انگلیسی: Richard Wallin ) و ( به انگلیسی: Bernard Regan ) و ( به انگلیسی: Martha Napoli و Ivan Stern ) منتشر شد. این دارو در سال ۱۹۹۰ به صورت کلینیکی در ژاپن معرفی و استفاده شد.
سووفلوران متداول ترین داروی بیهوشی استنشاقی در اعمال سرپایی، بیهوشی اطفال و بیهوشی نوزادان و دامپزشکی است. [ ۳] در بیهوشی مدرن سووفلوران همراه با دسفلوران جایگزین ایزوفلوران و هالوتان شده اند. این دارو معمولاً در ترکیب با اکسید نیتروژن و اکسیژن تجویز می شود. سووفلوران برای بیهوشی کودکان جهت عمل جراحی استفاده می شود. [ ۴] در طول فرایند بیدار شدن پس از استفاده از این دارو بی قراری و هذیان مشاهده شده است[ ۴]
سووفلوران بهترین گزارش ایمنی بیمار را ثبت نکرده است و بسیار کشنده می باشد . [ ۳] این دارو بهترین ماده بیهوشی استنشاقی توصیه شده برای القای بیهوشی با ماسک می باشد زیرا کمترین تحریک مخاط تنفسی را ایجاد می کند. سووفلوران فشار داخل جمجمه ای را افزایش و می تواند باعث وقفه تنفسی شود.
مکانسیم اصلی بیهوشی این دارو مشخص نیست. سووفلوران میل زیادی به گیرندهٔ GABAA دارد و همچنین مهارگر گیرنده NMDA است، جریان های وابسته به گلیسین را تقویت و چند گیرنده خاص نیکوتینی ( nACh ) و سروتونینی ( 5 - HT3 ) را مهار می کند. [ ۵] [ ۶] [ ۷]