سوهی

سُوهِی ( به ژاپنی: 僧兵 Sōhei ) به راهبان جنگجوی بودایی گفته می شود که از اواخر تاریخ باستان تا قرون وسطی و آغاز اوایل دوره مدرن در ژاپن وجود داشتند. سوهی ها راهبانی بودند که به کارهای عادی و روزمره در معابد بزرگ کیوتو و نارا اشتغال داشتند و جهت دفاع به صورت مسلح درآمده بودند. نامیدن این گونه جنگجویان در همان زمان به صورت راهب جنگجو یا راهب مسلح یا راهب شیطانی مرسوم بود اما سُوهِی اصطلاحی است که از دوره ادو رواج پیدا کرده است. شیطانی در اصطلاح راهبِ شیطانی به معنای پر قدرت است. از ویژگی ها ظاهری سوهی ها پوشاندن سر با سرپوش، پوشیدن گتای پاشنه بلند ( نوعی صندل سنتی ژاپنی ) و به همراه داشتن دشنه ای دسته بلند به نام ناگی ناتا است. در خارج از ژاپن به راهبان مسلحی که در معابدی به مانند معبد شائولین در چین خدمت می کردند، نیز سوهی گفته می شود. همچنین سوهی در کابردی گسترده تر به گروه های مسلح مذهبی اشاره دارد.
به افراد مسلحی که از معابد شینتویی محافظت می کردند جی نین گفته می شود. در زمان فعال بودن سوهی ها و جی نین ها از یک طرف در جامعه اغتشاش به وجود می آمد و از طرف دیگر هیچ سرقتی از ثروت بسیار زیاد معابد دیده نمی شد.