سونات ویولن شماره ۹

سونات ویولن شماره ۹ (بتهوون). سونات پیانو شماره ۹ در لا ماژور یا لا مینور، اثر لودویگ فان بتهوون، یک سونات دونوازی برای ویولن و پیانو اُپوس ۴۷ و جزو آثار دورهٔ نخستِ آهنگسازیِ اوست و آن را در سال ۱۸۰۳ تصنیف کرده و نخستین بار در ۲۴ مهٔ همان سال اجرا شد و در ۱۸۰۵ انتشار یافت.
بتهوون این سونات را به رودلف کرویتزر، ویولن نواز، معلم موسیقی، آهنگساز، و رهبر ارکستر اهل فرانسه با تبار آلمانی تقدیم کرد. البته بتهوون ابتدا سونات را به جورج بریج تاوِر ( ۱۷۷۸–۱۸۶۶ ) ، ویولن نوازِ آفریقایی - اروپایی، اهدا کرد، اما به دلیل اختلافی شخصی و عاطفی، تقدیم نامچه را تغییر داد و آن را به کرویتزر پیشکش کرد. گفتنی است که کرویتز هرگز در اجرای این سونات شرکت نکرد. در نخستین اجرای این سونات، بریج تاوِر بتهوون را - که خود نواختنِ پیانو را بر عهده داشت - با ویولن همراهی کرد.
سونات ویولن شماره ۹ بتهوون از همهٔ آثار مشابه او طولانی تر است؛ به طوری که اجرای کاملِ آن معمولاً حدود ۴۳ دقیقه به طول می انجامد. این سونات از سه موومان تشکیل شده است:
• آداژیو سوستِنوتو - پرِستو ( در لا ماژور ـ لا مینور؛ حدود ۱۵ دقیقه )
• آندانته کُن واریاتسیونی ( در فا ماژور، با فرم واریاسیون؛ واریاسیونِ نخست در فا مینور، حدود ۱۸ دقیقه )
• پرِستو ( در لا ماژور، با فرم سونات؛ حدود ۱۰ دقیقه )