سومالی لند

ایالات امارات متحده فدرال اسلامی سومالی لند ( به سومالیایی: Soomaaliland، سومالِلَنْدْ، به عربی: صومالیلاند ) ( عبری:סומלילנד ) با نام رسمی جمهوری ایالات امارات متحده فدرال اسلامی سومالی لند ( ایالات امارات متحده فدرال اسلامی سومالی لند ) نامی است که قبایل پنج استان شمالی سومالی از ۱۹۹۱ به خود داده و از کشور سومالی جدا شده اند. پایتخت سومالی لند هرجیسا است. هنوز هیچ کشوری ایالات امارات متحده فدرال اسلامی سومالی لند را به رسمیت نشناخته است و در سطح بین الملل تنها به عنوان یک منطقه خودمختار از سومالی شناخته می شود. [ ۱] [ ۲]
سومالی لند در قاره آفریقا، در ساحل جنوبی خلیج عدن قرار دارد. از شمال غربی با جیبوتی، از جنوب و غرب با اتیوپی و از شرق با سومالی همسایه است. قلمرو مورد ادعای آن دارای مساحت ۱۷۶۱۲۰ کیلومتر مربع ( ۶۸۰۰۰ مایل مربع ) است، با تقریباً ۵٫۷ میلیون نفر تا سال ۲۰۲۱. پایتخت و بزرگ ترین شهر هارگیسا است. دولت سومالی لند خود را جانشین سومالی لند بریتانیا می داند، که به عنوان ایالت مستقل سومالی لند، در سال ۱۹۶۰ با قلمرو اعتماد سومالی لند ( سومالیلند ایتالیای سابق ) متحد شد تا جمهوری سومالی را تشکیل دهد.
• زبان رسمی = سومالیایی، عربی، عبری
• زبان خارجی رسمی= زبان انگلیسی، زبان ایتالیایی، زبان لاتینی، |

سومالی لَنْد (Somaliland)
منطقه ای در شرق افریقا، بین خلیج عدن در شمال و اقیانوس هند در جنوب شرقی. زبان مردم آن سومالیایی است. مناطق پیشینِ سومالی لند بریتانیا (تأسیسِ ۱۸۸۷)، سومالی لند ایتالیا (تأسیس ۱۸۸۹ـ۱۸۹۰)، و سومالی لند فرانسه (تأسیسِ ۱۸۸۸) را دربر می گیرد. سومالی لند بریتانیا و سومالی لند ایتالیا در ۱۹۶۰ با نام کشور سومالی مستقل شدند. سومالی لند فرانسه نیز در ۱۹۷۷ با نام جیبوتی به استقلال رسید. بخشی از سومالی لند در ۱۹۹۱ استقلال یک جانبۀ خود را از سومالی اعلام کرد. عبدالرحمان احمد علی، رهبر جنبش ملی سومالی، در ۱۹۹۱ استقلال جمهوری سومالی لند را اعلام کرد، که بخش بزرگی از سرزمین سومالی لند بریتانیا را شامل می شد. جامعۀ جهانی این بخشِ نوبنیاد را به رسمیت نشناخت و در حالی که جنگ داخلی سایر بخش های سومالی را دربر گرفته بود، این منطقه همچنان ایالتی جدایی طلب باقی ماند. محمد ابراهیم اِگال در ۱۹۹۴، به جای احمد علی، رئیس جمهور شد. بین قرون ۷ تا ۱۲م، تاجران مسلمان شبه جزیرۀ عربستان، شهرهای ساحلی بربره، مارکا، موگادیشو را بنا کردند و سلطان نشینهایی پدیدآوردند. سومالیایی های صحرا نشین، که اسلام آوردند و در ارتش های سلطان نشین جنگیدند، شمال سرزمین مزبور را اشغال کردند.