سوم ماه مه ۱۸۰۸ یک تابلو نقاشی اثر فرانسیسکو گویا نقاش اسپانیایی است که بین سال های ۱۸۱۴ تا ۱۸۱۵ و تنها در وقفه ای دوماهه با دوم ماه مه ۱۸۰۸ خلق شده است.
در این اثر، تیرباران شهروندان مادریدی توسط سربازان امپراتوری فرانسه در خلال سال های اشغال اسپانیا به دست ناپلئون به تصویر کشیده شده است. [ ۱]
این اثر را به جرأت می توان اولین نگاره به معنای واقعی کلمه انقلابی نامید. تحولی که در موضوع کار، سبک و نوع نورپردازی به وضوح قابل مشاهده است، سال ها بعد در کارهای استادانی نظیر ادوار مانه و پابلو پیکاسو تکرار می شود. نورپردازی بریده بریده و هدفمند در حضور المان هایی نظیر مرگ و وحشت از اصولی است که پابلو پیکاسو در شاهکارش گرنیکا در حدود ۱۳۰ سال پس از «سوم ماه مه ۱۸۰۸» استفاده کرده است. [ ۲]
در سوم ماه مه ۱۸۰۸، گویا برگی از تاریخ را به تصویر کشیده است، هنگامی که مردم مادرید در مقابل اشغالگران فرانسوی در دوم ماه مه سال ۱۸۰۸ میلادی به پا خواستند. اما در همان روز و روز بعد، پاسخی سریع و وحشیانه گرفتند. مورخان به کشتار بیش از ۵۰۰۰ نفر از مردم بیگناه در جریان شورش های مادرید اشاره کرده اند. در سمت چپ کار، گروهی از مردم عادی بر روی خاکِ آغشته با خون و اجساد کشته شدگان زانو زده اند و رو به سوی جوخه آتش دارند. گروهی نیز به عنوان تماشاگر تقریباً در مرکز تصویر دیده می شوند. آسمانِ کاملاً تاریک و کدر، فضای تیره و غم افزای کار را تقویت می کند و حسی مرده، عاری از کوچکترین اجزای زندگی می دهد. تنها منبع نور صحنه، فانوسی مکعب شکل است که مقابل پاهای سربازان قرار گرفته است و صحنه کشتار را روشن می کند.
تمرکز اثر بر مردی است که با پیراهن سفید و شلوار زردرنگ در نیمه چپ کار و در میان محکومین قرار گرفته است. نوع نورپردازی و فضای روشن اطراف این فرد باعث می شود تا چشم هر بیننده ای در وهله اول وی را ببیند. نکته مهمی که در این میان وجود دارد، نحوه قرار گرفتن دستهای مرد محکوم است. گویا به زیبایی انتخاب را به بیننده واگذار کرده است تا از میان عجز و لابه برای بخشش تا پذیرا بودن مرگ با آغوش باز، یکی را انتخاب کند. همچنین V شکل بودن دستهای مرد محکوم و تکرار این المان در مردی که دقایقی پیش با گلوله کشته شده و با همان ترکیب روی زمین افتاده است، گریزی کوتاه به سمبولیسم دارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این اثر، تیرباران شهروندان مادریدی توسط سربازان امپراتوری فرانسه در خلال سال های اشغال اسپانیا به دست ناپلئون به تصویر کشیده شده است. [ ۱]
این اثر را به جرأت می توان اولین نگاره به معنای واقعی کلمه انقلابی نامید. تحولی که در موضوع کار، سبک و نوع نورپردازی به وضوح قابل مشاهده است، سال ها بعد در کارهای استادانی نظیر ادوار مانه و پابلو پیکاسو تکرار می شود. نورپردازی بریده بریده و هدفمند در حضور المان هایی نظیر مرگ و وحشت از اصولی است که پابلو پیکاسو در شاهکارش گرنیکا در حدود ۱۳۰ سال پس از «سوم ماه مه ۱۸۰۸» استفاده کرده است. [ ۲]
در سوم ماه مه ۱۸۰۸، گویا برگی از تاریخ را به تصویر کشیده است، هنگامی که مردم مادرید در مقابل اشغالگران فرانسوی در دوم ماه مه سال ۱۸۰۸ میلادی به پا خواستند. اما در همان روز و روز بعد، پاسخی سریع و وحشیانه گرفتند. مورخان به کشتار بیش از ۵۰۰۰ نفر از مردم بیگناه در جریان شورش های مادرید اشاره کرده اند. در سمت چپ کار، گروهی از مردم عادی بر روی خاکِ آغشته با خون و اجساد کشته شدگان زانو زده اند و رو به سوی جوخه آتش دارند. گروهی نیز به عنوان تماشاگر تقریباً در مرکز تصویر دیده می شوند. آسمانِ کاملاً تاریک و کدر، فضای تیره و غم افزای کار را تقویت می کند و حسی مرده، عاری از کوچکترین اجزای زندگی می دهد. تنها منبع نور صحنه، فانوسی مکعب شکل است که مقابل پاهای سربازان قرار گرفته است و صحنه کشتار را روشن می کند.
تمرکز اثر بر مردی است که با پیراهن سفید و شلوار زردرنگ در نیمه چپ کار و در میان محکومین قرار گرفته است. نوع نورپردازی و فضای روشن اطراف این فرد باعث می شود تا چشم هر بیننده ای در وهله اول وی را ببیند. نکته مهمی که در این میان وجود دارد، نحوه قرار گرفتن دستهای مرد محکوم است. گویا به زیبایی انتخاب را به بیننده واگذار کرده است تا از میان عجز و لابه برای بخشش تا پذیرا بودن مرگ با آغوش باز، یکی را انتخاب کند. همچنین V شکل بودن دستهای مرد محکوم و تکرار این المان در مردی که دقایقی پیش با گلوله کشته شده و با همان ترکیب روی زمین افتاده است، گریزی کوتاه به سمبولیسم دارد. [ ۳]
wiki: سوم ماه مه ۱۸۰۸