سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶)(Sollers, Philippe)
نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰ مجلۀ پیشتاز تِل کل را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲ منتشر می شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در بطن شورش های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. ژاک لاکان، لوئی آلتوسر و رولان بارت ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، انزوای شگفت (۱۹۵۸)، که فرانسوآ موریاک و لوئی آراگون آن را ستودند، پارک (۱۹۶۱) را در قالب روایی نوشت و درپی آن حادثه (۱۹۶۵) و اعداد (۱۹۶۸) را منتشر کرد. ژاک دریدا در کتابش، اشاعه، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان های او عبارت اند از بهشت (۱۹۸۱)، چهرۀ بازیگر (۱۹۸۴)، سوسن طلایی (۱۹۸۹)، و جشن در ونیز (۱۹۹۱). این رمان ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه های سیاسی، رسانه ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه ای را که خواننده در آن زندگی می کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده اند. در همۀ این رمان ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته هایش همیشه در اولویت قرار می دهد.
نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰ مجلۀ پیشتاز تِل کل را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲ منتشر می شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در بطن شورش های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. ژاک لاکان، لوئی آلتوسر و رولان بارت ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، انزوای شگفت (۱۹۵۸)، که فرانسوآ موریاک و لوئی آراگون آن را ستودند، پارک (۱۹۶۱) را در قالب روایی نوشت و درپی آن حادثه (۱۹۶۵) و اعداد (۱۹۶۸) را منتشر کرد. ژاک دریدا در کتابش، اشاعه، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان های او عبارت اند از بهشت (۱۹۸۱)، چهرۀ بازیگر (۱۹۸۴)، سوسن طلایی (۱۹۸۹)، و جشن در ونیز (۱۹۹۱). این رمان ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه های سیاسی، رسانه ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه ای را که خواننده در آن زندگی می کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده اند. در همۀ این رمان ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته هایش همیشه در اولویت قرار می دهد.
wikijoo: سولرز،_فیلیپ_(۱۹۳۶)