سُول اینویکتوس یا خورشید شکست ناپذیر، گاهی به سادگی به عنوان هلیوس شناخته می شود. مدتها به عنوان رسمی خدای خورشید امپراتوری روم متأخر در نظر گرفته می شد. با این حال، در سال های اخیر، جامعه علمی در سول بین سنت گرایان و گروه رو به رشدی از تجدیدنظرطلبان تقسیم شده است. [ ۲] در دیدگاه سنتی، "Sol Invictus" دومین خدای خورشیدی کاملاً متفاوت در روم بود. اولین آنها، سول ( اسطوره روم ) ، یک خدای رومی اولیه با اهمیت کم بود که آیینش در قرن اول پس از میلاد از بین رفت. از سوی دیگر، «سُول اینویکتوس» یک خدای خورشید سوری بود که آیین او برای اولین بار در روم در زمان امپراتوری هلیوگابال ( ۲۱۸– ۲۲۲ میلادی ) بدون موفقیت ترویج شد. حدود پنجاه سال بعد، در ۲۵ دسامبر ۲۷۴ پس از میلاد، امپراتور روم اورلیان آیین «سُول اینویکتوس» را به عنوان دین رسمی در کنار آیین های سنتی رومی تأسیس کرد. گرچه منشأ سوری سول اینویکتوس در دیدگاه سنتی غیرقابل انکار است، اما هرگز دربارهٔ اینکه او کدام خدای خورشیدی سوری بود؛ اتفاق نظر وجود ندارد: برخی از محققان خدای خورشید ( شهر حمص ) ، الیوگابالوس را انتخاب می کنند. در حالی که دیگران ملک بعل از پالمیرا را ترجیح می دهند. توافق کلی وجود داشت که از اورلیان تا کنستانتین بزرگ، سول از اهمیت بالایی برخوردار بود، تا اینکه کنستانتین به نفع مسیحیت، سول را رها کرد و چاپ تصویر سول بر روی سکه ها در سال ۳۲۳ پس از میلاد به پایان رسید. آخرین کتیبه ای که به سُول اینویکتوس اشاره می کند به بعد از میلاد می رسد و مربوط به سال ۳۸۷ پس از میلاد است و در قرن پنجم به قدر کافی فدایی او وجود داشت که متکلم مسیحی آگوستین لازم دید که علیه آنها موعظه کند.
در دیدگاه تجدیدنظرطلبان، تنها یک فرقه از خدای خورشید در روم وجود داشت که از پادشاهی روم تا پایان دوران باستان متأخر ادامه داشت. او یک خدای رومی بود که به سادگی سول نامیده می شد. حداقل سه معبد خدای خورشید در روم وجود داشت که همگی در دوران امپراتوری فعال بودند و همگی مربوط به جمهوری قبلی بودند. آنها ادعا می کنند که هرگز یک خدای خورشیدی جداگانه به نام سُول اینویکتوس وجود نداشته است.
سُول اینویکتوس یکی از خدایان روم بود، که نمودی دیگر از سول محسوب می شد، که یکی از نخستین خدایان خورشید بوده و در امپراتوری متأخر روم پدیدار شده بود. این ایزد رومی اگرچه بر حسب ظاهر، مظهر و نشانه ای از خدای سنتی خورشید در روم به نظر می رسید، امّا آیین ها و مناسکی که بعدها در امپراتوری روم به عنوان آیین های نیایش سول اینویکتوس شهرت یافتند، به میزان زیادی از آیین های خاص خدایان شرقی، و به ویژه از میترا وام گرفته شده بودند. اصطلاح اینویکتوس به معنای شکست ناپذیر، البته از صفت هایی بود که از زمان های دور گذشته به خدایان مختلف روم و از جمله سول اطلاق شده بود، اما محبوبیت گسترده سول اینویکتوس از دوران اصلاحات آئورلیان در اواخر قرن سوم میلادی آغاز شد. در فهرست خدایان رومی ( "تسخیر ناپذیر، شکست ناپذیر" ) یک لقب مورد استفاده برای چندین فهرست خدایان رومی] بود، از جمله ژوپیتر، مارس ( اسطوره ) ، هرکول، آپولون و سیلوانوس.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دیدگاه تجدیدنظرطلبان، تنها یک فرقه از خدای خورشید در روم وجود داشت که از پادشاهی روم تا پایان دوران باستان متأخر ادامه داشت. او یک خدای رومی بود که به سادگی سول نامیده می شد. حداقل سه معبد خدای خورشید در روم وجود داشت که همگی در دوران امپراتوری فعال بودند و همگی مربوط به جمهوری قبلی بودند. آنها ادعا می کنند که هرگز یک خدای خورشیدی جداگانه به نام سُول اینویکتوس وجود نداشته است.
سُول اینویکتوس یکی از خدایان روم بود، که نمودی دیگر از سول محسوب می شد، که یکی از نخستین خدایان خورشید بوده و در امپراتوری متأخر روم پدیدار شده بود. این ایزد رومی اگرچه بر حسب ظاهر، مظهر و نشانه ای از خدای سنتی خورشید در روم به نظر می رسید، امّا آیین ها و مناسکی که بعدها در امپراتوری روم به عنوان آیین های نیایش سول اینویکتوس شهرت یافتند، به میزان زیادی از آیین های خاص خدایان شرقی، و به ویژه از میترا وام گرفته شده بودند. اصطلاح اینویکتوس به معنای شکست ناپذیر، البته از صفت هایی بود که از زمان های دور گذشته به خدایان مختلف روم و از جمله سول اطلاق شده بود، اما محبوبیت گسترده سول اینویکتوس از دوران اصلاحات آئورلیان در اواخر قرن سوم میلادی آغاز شد. در فهرست خدایان رومی ( "تسخیر ناپذیر، شکست ناپذیر" ) یک لقب مورد استفاده برای چندین فهرست خدایان رومی] بود، از جمله ژوپیتر، مارس ( اسطوره ) ، هرکول، آپولون و سیلوانوس.
wiki: سول اینویکتوس