( سوقة ) سوقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) رعیت. || مردم فرومایه. واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). عوام الناس. ( مفاتیح ) : محفل های سوقة و اوساط مردمان و موضعها می گشت. ( کلیله و دمنه ). همومها لاتنقضی ساعة عن ملک فیها و عن سوقة.
( سندبادنامه ).
|| مردم بازاری. ( زمخشری ).
فرهنگ فارسی
۱ - رعیت . ۲ - مردم فرومایه سفله . رعیت عوام الناس
فرهنگ معین
(قَ یا قِ ) [ ع . سوقة ] (اِ. ) ۱ - رعیت . ۲ - مردم فرومایه .
فرهنگ عمید
مردم فرومایه، مردم بازاری، رعیت.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی سُوقِهِ: ساقه هایش(کلمه سوق جمع ساق است ) ریشه کلمه: سوق (۱۷ بار) ه (۳۵۷۶ بار)