سوفیا لورن

سوفیا کوستانزا بریجیدا ویلانی شیکولونه ( ایتالیایی: Sofia Costanza Brigida Villani Scicolone؛ زادهٔ ۲۰ سپتامبر ۱۹۳۴ ) معروف به سوفیا لورن ( Sophia Loren ) ، بازیگر ایتالیایی است. او از سوی انستیتوی فیلم آمریکا به عنوان یکی از بزرگ ترین ستارگان زن در سینمای کلاسیک هالیوود نامیده شد. [ ۱] تا سال ۲۰۲۳، او یکی از آخرین ستارگان مشهور بازمانده از عصر طلایی سینمای هالیوود و تنها شخص زندهٔ فهرست انستیتوی فیلم آمریکا است. به او افتخاراتی همچون جایزهٔ اسکار افتخاری و جایزهٔ گلدن گلوب سیسیل بی. دمیل اهدا شده است.
لورن که پس از شرکت در مسابقهٔ زیبایی تشویق شد تا در دوره های بازیگری ثبت نام کند، فعالیت سینمایی خود را در شانزده سالگی در سال ۱۹۵۰ آغاز کرد. او در اوایل این دهه در نقش های مکمل ظاهر شد، تا اینکه قرارداد او با پارامونت پیکچرز در سال ۱۹۵۶ باعث آغاز فعالیت بین المللی او شد. نقش های سینمایی او در این زمان عبارتند از: خانه قایقی ( ۱۹۵۸ ) و در ناپل شروع شد ( ۱۹۶۰ ) که برایش نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. در طول دههٔ ۱۹۵۰، او در فیلم ها از خود شخصیتی به لحاظ جنسی رهایافته به تصویر کشید و یکی از شناخته شده ترین نمادهای جنسی آن زمان بود.
نقش آفرینی لورن در دو زن ( ۱۹۶۰ ) او را به نخستین بازیگر غیرانگلیسی زبان تبدیل کرد که برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن می شود. او از آن زمان در فیلم هایی مانند ازدواج به سبک ایتالیایی ( ۱۹۶۴ ) ، آماده پوشیدن ( ۱۹۹۴ ) ، نه ( ۲۰۰۹ ) و زندگی پیش رو ( ۲۰۲۰ ) ایفای نقش کرده است. [ ۲]
سوفیا لورن در ۲۰ سپتامبر ۱۹۳۴ در رم زاده شد. پدرش مهندس و مادرش بازیگر و آموزگار پیانو بود.
او در مورد خودش گفته است: «من ایتالیایی نیستم، من ناپلی هستم و این چیز دیگری است. »[ ۳]
بعد از امتناع پدر سوفیا از ازدواج با مادرش که او را بدون هیچ پشتیبانی رها کرد. [ ۴] خانواده لورن یک فرزند دختر مشترک دیگر به نام آنا ماریا ویلانی در سال ۱۹۳۸ داشتند. سوفیا، مادرش و ماریا با مادربزرگ لورن در پوتزولی نزدیک ناپل زندگی می کردند. [ ۵] لورن دو نابرادری جوان تر پدری به نام های جولیانو و جوزپه دارد.
در طول جنگ جهانی دوم، بندر و کارخانه مهمات در پوتزولی هدف بمباران مکرر از متفقین بود. در طی یک حمله، هنگامی که لورن به پناهگاه فرار کرد او مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از چانه زخمی شد. بعد از این، خانواده او به ناپل جایی که خویشاوندان دورشان در آنجا بودند، نقل مکان کرد. بعد از جنگ، لورن و خانواده اش به پوتزولی برگشتند. مادربزرگ او یک میخانه در اتاق نشیمن خانه خود که گیلاس های مشروب خانگی می فروخت باز کرددر آنجا مادرش پیانو می نواخت، خواهرش می خواند و سوفیا پیشخدمت ( مهماندار ) بود و ظرف ها را می شست. این مکان بسیار محبوب برای سربازان آمریکایی مستقر در نزدیکی آنجا بود.