سوزن کرد

لغت نامه دهخدا

سوزن کرد. [ زَ ک َ ] ( ن مف مرکب ) چیزی که از سوزن کرده باشند. قلاب دوزی. ( یادداشت بخط مؤلف ) : و از وی [ از خوزستان ] شکر و جامه های گوناگون و پرده ها و سوزن کردها و شلواربند و ترنج شمامه و خرما خیزد. ( حدود العالم ). قرقوب شهری است خرد [ خوزستان ] وآبادان و از وی جامه های سوزن کرد خیزد. ( حدود العالم ). || مجازاً، منقش. رنگارنگ :
دشت چون دیبای سوزن کرد و آهو جوق جوق
ایستاده آمده بیرون بصحراها ز تنگ.
منجیک.
شد به یک بار نقش سوزن کرد
هر کجا بود صنعت یکسان.
مسعودسعد.
هرچه کردش بهار سوزن کرد
تیرماهش همی کند یکسان.
مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

چیزی که از سوزن کرده باشند قلاب دوزی مجازا منقش

پیشنهاد کاربران

بپرس