سوزان هِیوارد ( به انگلیسی: Susan Hayward ) ( زادهٔ ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ – درگذشتهٔ ۱۴ مارس ۱۹۷۵ ) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و مدل اهل ایالات متحدهٔ آمریکا بود.
سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه است….
هیوارد اهل محله های فقیرنشین نیویورک بود، ولی وقتی عکسش در روزنامهٔ ایونینگ پست منتشر شد، چنان مورد توجه دیوید او سلزنیک قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود برد، ولی تست بازیگری اش آنقدر بد از کار درآمد که خودِ سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند؛ ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده اش داشت.
هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می کنم بمانم….
سوزان هیوارد، بنی میدفورد ( کارگزارش ) را عملاً به طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه سواری از محله شان، هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین خورد. میدفورد کمکش کرد از روی زمین برخیزد، و این شروع آشنایی آن ها بود و سپس در زندگی حرفه ای کمک اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با استودیو برادران وارنر برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با والتر وانگر تهیه کننده همکاری کرد و در می خواهم زنده بمانم! ( ۱۹۵۸ ) نقش «باربارا گراهام» را بازی کرد و جایزه اسکار را برد. این نقطهٔ اوج در زندگی حرفه ای اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.
پس از چند سال کار برای استودیوهای برادران وارنر، هیوارد به پارامونت پیکچرز رفت. در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر قرارداد بست. همکاری آن ها چنان ثمربخش بود که هیوارد برای فیلم حادثه، داستان یک زن نامزد اسکار شد. پس از آن با کمپانی فاکس قرارداد بست و به زودی به ستارهٔ درجه یک تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۲ «انجمن روزنامه نگاران خارجی هالیوود»، سوزان هیوارد و جان وین را به عنوان محبوب ترین ستاره های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی ها نمی دانستند که از بیماری سرطان رنج می بَرَد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.
وقتی هیوارد در سال ۱۹۷۵ پس از دو سال مبارزه با سرطان مغز درگذشت، هنوز شهرت و محبوبیت داشت. بر اساس حدس و گمان ها، سرطان هیوارد نتیجهٔ کارش در فیلم فاتح ( ۱۹۵۶ ) بود که در لوکیشن هایی در ایالت یوتا فیلم برداری شد؛ همان جا که ارتش آمریکا سال ها قبل بمب های اتمی اش را تست می کرده است. این شایعه وقتی قوت گرفت که دیگر عوامل فیلم از جمله جان وین، اگنس مورهد، جان هویت و دیک پاول کارگردان فیلم همگی از بیماری سرطان درگذشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه است….
هیوارد اهل محله های فقیرنشین نیویورک بود، ولی وقتی عکسش در روزنامهٔ ایونینگ پست منتشر شد، چنان مورد توجه دیوید او سلزنیک قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود برد، ولی تست بازیگری اش آنقدر بد از کار درآمد که خودِ سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند؛ ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده اش داشت.
هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می کنم بمانم….
سوزان هیوارد، بنی میدفورد ( کارگزارش ) را عملاً به طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه سواری از محله شان، هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین خورد. میدفورد کمکش کرد از روی زمین برخیزد، و این شروع آشنایی آن ها بود و سپس در زندگی حرفه ای کمک اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با استودیو برادران وارنر برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با والتر وانگر تهیه کننده همکاری کرد و در می خواهم زنده بمانم! ( ۱۹۵۸ ) نقش «باربارا گراهام» را بازی کرد و جایزه اسکار را برد. این نقطهٔ اوج در زندگی حرفه ای اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.
پس از چند سال کار برای استودیوهای برادران وارنر، هیوارد به پارامونت پیکچرز رفت. در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر قرارداد بست. همکاری آن ها چنان ثمربخش بود که هیوارد برای فیلم حادثه، داستان یک زن نامزد اسکار شد. پس از آن با کمپانی فاکس قرارداد بست و به زودی به ستارهٔ درجه یک تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۲ «انجمن روزنامه نگاران خارجی هالیوود»، سوزان هیوارد و جان وین را به عنوان محبوب ترین ستاره های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی ها نمی دانستند که از بیماری سرطان رنج می بَرَد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.
وقتی هیوارد در سال ۱۹۷۵ پس از دو سال مبارزه با سرطان مغز درگذشت، هنوز شهرت و محبوبیت داشت. بر اساس حدس و گمان ها، سرطان هیوارد نتیجهٔ کارش در فیلم فاتح ( ۱۹۵۶ ) بود که در لوکیشن هایی در ایالت یوتا فیلم برداری شد؛ همان جا که ارتش آمریکا سال ها قبل بمب های اتمی اش را تست می کرده است. این شایعه وقتی قوت گرفت که دیگر عوامل فیلم از جمله جان وین، اگنس مورهد، جان هویت و دیک پاول کارگردان فیلم همگی از بیماری سرطان درگذشتند.
wiki: سوزان هیوارد