سوره ملک

[ویکی فقه] سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن کریم است.
«فرمانروایی و حکومت در دست خدای توانا است». سوره ملک با این فراز شروع می شود و از خدا، توحید، خلقت زمین و آسمان و حیوانات، روز قیامت، پاداش و کیفر، و نعمت و نقمت خدا سخن می گوید. به مناسبت وجود واژه «ملک» در آیه اول، سوره را «ملک» نامیده اند.
غرض سوره
غرض این سوره بیان عمومیت ربوبیت خدای تعالی برای تمامی عالم است، در مقابل مسلک وثنی ها که معتقدند برای هر یک از نواحی عالم ربی جداگانه است که یا از خیل فرشتگان است، و یا از مخلوقات دیگر، و خدای عزوجل رب همه عالم نیست، بلکه تنها رب آن ارباب است و بس و به همین جهت در این سوره بسیاری از نعمت های الهی از خلقت و تدبیر را نام می برد، چون در حقیقت ذکر این نعمت ها استدلالی است بر ربوبیت عامه الهی.
تبارک
به همین مناسبت است که سخن را با کلمه تبارک آغاز کرده، چون این کلمه به معنای کثرت صدور برکات از ناحیه خدای عزوجل است، و نیز مکرر جناب ربوبی را به صفت رحمان که مبالغه در رحمت است، می ستاید؛ چون رحمت همان عطیه در قبال استدعای حاجتمند است، و در این سوره سخنی هم از انذار و تهدید آمده، و در آخر به مساله حشر و قیامت منتهی می گردد.
مضامین
...

[ویکی شیعه] سوره مُلْک یا تَبارَ ک شصت و هفتمین سوره و از سوره های مَکّی قرآن که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. این سوره به این مناسبت که در آیه اول آن کلمه « ملک » آمده است ملک نامگذاری شده است. و نام های مختلف دیگری دارد و علت نام گذاری این سوره با عناوین مختلف این است که این سوره قاریان و عاملان به آن را از عذاب جهنم نجات داده و از رسیدن آتش به بدن آنان جلوگیری می کند. این سوره با تبریک و تحسین خداوند در مورد فرمانروایی و حاکمیت و قدرت مطلقه او آغاز می شود و در آیات بعدی، آفرینش و مرگ و حیات را در جهت آزمایش الهی و انتخاب اصلح، ذکر می کند.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است هر کس در شب سوره ملک را قرائت کند، اجری مانند احیای شب قدر را خواهد داشت.
این سوره را « مُلک » می نامند، به این مناسبت که در آیه اول آن آمده است: بزرگا خداوندی که ملک (فرمانروایی) به دست اوست.

[ویکی اهل البیت] سورم ملک شصت و هفتمین سوره از قرآن است و دارای 30 آیه است.
سوره ملک مکّی است.این سوره در ترتیب مصحف شصت و هتمین سوره و در ترتیب نزول هفتادو هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره طور و پس از آن سوره الحاقه نازل شده است.
این سوره را منجیه هم می گویند. چون صاحب و رفیق خود را که مداومت به قرائت آن کند از عذاب قبر نجات می دهد و خبری هم باین مضمون وارد شده و واقیه هم نامیده اند برای اینکه از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت شده که این سوره از عذاب قبر نگه می دارد.
از نظر قاریان مکه و مدنی های اخیر 31 آیه و از نظر قاریان دیگر 30 آیه است.اختلاف این دو گروه، قاری « قَدْ جاءَنا نَذِیرٌ» از نظر مکّی ها و مدنی های اخیر یک آیه است.(و از نظران دیگران نصفی از آیه است).
ابیّ بن کعب از پیغمبر (ص) روایت کرده که فرمود: هر کس سوره تبارک را بخواند مانند کسی است که شب قدر را بیدار بوده و احیاء داشته ابن عبّاس گوید: پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله فرمود: دوست دارم که «تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ» در قلب هر مؤمنی باشد.
و حسن بن محبوب از جمیل بن صالح از سدی صیرفی از حضرت ابی جعفر باقر علیه السّلام روایت کرده که فرمود: سوره ملک، سوره ممانعه است که از عذاب قبر ممانعت می کند و آن در تورات سوره ملک نوشته شده و کسی که در شب آن را بخواند پس البتّه بیشتر و نیکوتر (ممانعت از عذاب قبر او شود) و از غافلین نوشته نشود و من نشسته بعد از نماز عشاء قبل از رکوع نافله آن را می خوانم و البتّه کسی که در حال زندگانیش در شب و روزش آن را بخواند. وقتی در قبرش نکیر و ناکر از طرف پایش آمدند پایش به آنها می گوید: برای شما راهی و تسلّطی تا ما قبل من نیست. زیرا این بنده قیام با من کرده و سوره ملک را می خواند در هر شب و روز. ...
ابو بصیر نیز از امام صادق علیه السلام روایت نموده که فرمود: هر کس سوره «تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ» را در نمازش پیش از آنکه بخوابد، قرائت کند پیوسته در امان خدا باشد تا صبح نماید و در امان اوست در روز قیامت تا انشاء اللَّه داخل بهشت گردد.
غرض این سوره بیان عمومیت ربوبیت خدای تعالی برای تمامی عالم است، در مقابل مسلک وثنی ها که معتقدند برای هر یک از نواحی عالم ربی جداگانه است که یا از خیل فرشتگان است، و یا از مخلوقات دیگر، و خدای عز و جل رب همه عالم نیست، بلکه تنها رب آن ارباب است و بس. و به همین جهت در این سوره بسیاری از نعمت های الهی از خلقت و تدبیر را نام می برد، چون در حقیقت ذکر این نعمت ها استدلالی است بر ربوبیت عامه الهی.