[ویکی فقه] سوره اعلی به هشتاد و هفتمین سوره قرآن اطلاق می شود که دارای ۱۹ آیه ، ۷۸ کلمه و ۲۹۴ حرف است. بحث از این عنوان در باب صلات آمده است.
نام این سوره از کلمه پایانی نخستین آیه آن گرفته شده است.
ترتیب نزول
در ترتیب تلاوت ، میان دو سوره مکی «طارق » و «غاشیه » جای گرفته و در ترتیب نزول ، بنا به روایت مشهور، هشتمین سوره مکی است که پس از «تکویر» و پیش از «لیل » نازل شده است . در دیگر روایات ، ترتیب نزول ، غالباً هفتمین یا نهمین سوره دانسته شده و تعیین یا پیشنهاد ردیفهای پراکنده ، ظاهراً تحت تأثیر آراء و نظریات مختلف ، مربوط به مکی بودن تمام سوره یا مدنی بودن آیاتی از آن است . سوره اعلی را همگان مکی دانسته اند، با وجود این ، برخی از مفسران به لحاظ دو آیه ۱۴ و ۱۵ - که به زکات فطره و نماز عید فطر تفسیر شده اند - تنها صدر سوره را مکی ، و ذیل آن را مدنی پنداشته اند. روایتی از ضحاک ، مفسر تابعی ، نیز حاکی از مدنی بودن سوره اعلی است.
← طرح اشکال
سوره اعلی ، آخرین سوره از مجموعه ۷ سوره ای «مسبّحات » در ترتیب تلاوت ، و نخستین سوره آن مجموعه ، در ترتیب نزول است . محور موضوعی سوره اعلی نیز همان محور موضوعی مشترک در مجموعه مسبّحات است که عبارت از «مقامات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) و امتیازات قرآن کریم » است و در این سوره ، به خصوص ، کیفیت خاص آماده سازی حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله ) برای به انجام رساندن رسالت جهانی اسلام در پرتو عنایت خاص پروردگار و چگونگی ثبت و ضبط حروف و کلمات و عبارات قرآنی در قلب آن حضرت و جاری شدن کلام الله بر زبان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) مورد نظر بوده است که به رغم وحدت مضامین کتب آسمانی و اتحاد دعوت همه رسولان الهی ، آن کیفیت خاص و آنگونه از تلقین و تلقی وحی ، برای هیچ یک از پیامبران پیشین و در مورد هیچ یک از دیگر کتب آسمانی ، سابقه نداشته است.
محتویات
...
نام این سوره از کلمه پایانی نخستین آیه آن گرفته شده است.
ترتیب نزول
در ترتیب تلاوت ، میان دو سوره مکی «طارق » و «غاشیه » جای گرفته و در ترتیب نزول ، بنا به روایت مشهور، هشتمین سوره مکی است که پس از «تکویر» و پیش از «لیل » نازل شده است . در دیگر روایات ، ترتیب نزول ، غالباً هفتمین یا نهمین سوره دانسته شده و تعیین یا پیشنهاد ردیفهای پراکنده ، ظاهراً تحت تأثیر آراء و نظریات مختلف ، مربوط به مکی بودن تمام سوره یا مدنی بودن آیاتی از آن است . سوره اعلی را همگان مکی دانسته اند، با وجود این ، برخی از مفسران به لحاظ دو آیه ۱۴ و ۱۵ - که به زکات فطره و نماز عید فطر تفسیر شده اند - تنها صدر سوره را مکی ، و ذیل آن را مدنی پنداشته اند. روایتی از ضحاک ، مفسر تابعی ، نیز حاکی از مدنی بودن سوره اعلی است.
← طرح اشکال
سوره اعلی ، آخرین سوره از مجموعه ۷ سوره ای «مسبّحات » در ترتیب تلاوت ، و نخستین سوره آن مجموعه ، در ترتیب نزول است . محور موضوعی سوره اعلی نیز همان محور موضوعی مشترک در مجموعه مسبّحات است که عبارت از «مقامات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) و امتیازات قرآن کریم » است و در این سوره ، به خصوص ، کیفیت خاص آماده سازی حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله ) برای به انجام رساندن رسالت جهانی اسلام در پرتو عنایت خاص پروردگار و چگونگی ثبت و ضبط حروف و کلمات و عبارات قرآنی در قلب آن حضرت و جاری شدن کلام الله بر زبان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) مورد نظر بوده است که به رغم وحدت مضامین کتب آسمانی و اتحاد دعوت همه رسولان الهی ، آن کیفیت خاص و آنگونه از تلقین و تلقی وحی ، برای هیچ یک از پیامبران پیشین و در مورد هیچ یک از دیگر کتب آسمانی ، سابقه نداشته است.
محتویات
...
wikifeqh: سوره_الأعلی
[ویکی شیعه] سوره اَعلیٰ هشتاد و هفتمین سوره و از سوره های مَکّی قرآن که در جزء سی ام قرآن جای گرفته است. نام سوره (اعلی ) از آیه اول آن گرفته شده و به معنای «برتر» است. آیات ابتدایی سوره، پیامبر(ص) را به تسبیح خداوند فرا می خواند و سپس هفت صفت برای خداوند برمی شمرد و در ادامه از مؤمنان خاشع و کافران شقی و عوامل سعادت و شقاوتِ این دو گروه سخن می گوید.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است که هر کس این سوره را بخواند، خداوند به ازای هر حرفی که بر ابراهیم، موسی و محمد(ص) نازل کرده، ده حسنه می دهد. در روایات همچنین آمده است که پیامبر(ص) این سوره را دوست می داشت.
سوره اَعلیٰ را به این مناسبت « اَعلی ٰ» می نامند که با تسبیح پروردگار بلندمرتبه آغاز می شود. اعلی به معنای برتر، بلند و بالای هر چیزی است.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است که هر کس این سوره را بخواند، خداوند به ازای هر حرفی که بر ابراهیم، موسی و محمد(ص) نازل کرده، ده حسنه می دهد. در روایات همچنین آمده است که پیامبر(ص) این سوره را دوست می داشت.
سوره اَعلیٰ را به این مناسبت « اَعلی ٰ» می نامند که با تسبیح پروردگار بلندمرتبه آغاز می شود. اعلی به معنای برتر، بلند و بالای هر چیزی است.
wikishia: سوره_اعلی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
سوره اعلی هشتاد و هفتمین سوره قرآن کریم است و دارای 19 آیه است.
این سوره مکی و هفتمین یا هشتمین سوره در ترتیب نزول است و پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شده است. در ترتیب مصحف، هشتاد و هفتمین سوره و میان دو سوره طارق و سوره غاشیه قرار گرفته و دارای 19 آیه و 78 کلمه است. نام این سوره از واژه «الاَعلی» به معنای «برتر» از نخستین آیه آن: «سَبِّحِ اسمَ رَبِّکَ الاَعلی» گرفته شده است.
در برخی روایات آیات 14 ـ 15 این سوره: «قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّی × و ذَکَرَ اسمَ رَبِّهِ فَصَلّی» به زکات فطره و نماز عید تفسیر شده، در حالی که تشریع این دو پیرو تشریع روزه در مدینه بوده است از همین رو برخی، احتمال داده اند بخش های پایانی سوره در مدینه نازل شده باشد.
بنا به نقلی ضحاک، مفسر تابعی این سوره را مدنی دانسته است؛ اما برخی مفسران با اشاره به محتوا، نظم و اسلوب این آیات، نزول یکباره آن را در مکه و در اوایل بعثت ترجیح داده اند و اشاره به زکات فطره و نماز عید را به معنای ترغیب به این کارها و نزول را سابق بر حکم دانسته اند؛ نه به معنای تشریع.
برخی در بیان ارتباط سوره اعلی با دو سوره قبل و بعد آن گفته اند: سوره طارق و اعلی هر دو به بیان آفرینش گیاه و انسان پرداخته است، چنان که سوره اعلی به مؤمن، کافر، جهنم و بهشت اشاره می کند و سوره غاشیه به شرح آنها پرداخته است. سوره اعلی از سور «مسبحات» یعنی از 7 سوره ای است که با تسبیح الهی آغاز شده است.
این سوره در آغازین روزهای دعوت علنی پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شده است؛ یعنی زمانی که هنوز قریش به صورت جدی و گسترده به رویارویی با پیامبر صلی الله علیه و آله نپرداخته بودند، از همین رو سوره بدون اشاره به پندار و رفتار مشرکان و مکذبان، دورنمای کلی از دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله و اهداف آن را نشان می دهد. با توجه به فضای نزول می توان گفت که غرض این سوره آماده ساختن پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله برای رسالت جهانی اوست.
سوره اعلی در آغاز، خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله او را به تسبیح شایسته نام پروردگار بلندمرتبه، فرمان می دهد؛ پروردگاری که پس از آفرینش موجودات با هدایت تکوینی آنان را در مسیر کمال قرار داده است. سپس با بیان نمونه ای به رویانیدن گیاهان از دل زمین برای چرای حیوانات و خشک و سیاه شدن آن ادامه می یابد، آنگاه بار دیگر خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: ما قرآن را بر تو نازل می کنیم و آن را به تو می آموزیم، به گونه ای که (با قدرت و مشیت الهی) هرگز فراموش نخواهی کرد و ما تو را با روشی آسان برای تبلیغ این رسالت جهانی آماده می کنیم.
سوره اعلی هشتاد و هفتمین سوره قرآن کریم است و دارای 19 آیه است.
این سوره مکی و هفتمین یا هشتمین سوره در ترتیب نزول است و پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شده است. در ترتیب مصحف، هشتاد و هفتمین سوره و میان دو سوره طارق و سوره غاشیه قرار گرفته و دارای 19 آیه و 78 کلمه است. نام این سوره از واژه «الاَعلی» به معنای «برتر» از نخستین آیه آن: «سَبِّحِ اسمَ رَبِّکَ الاَعلی» گرفته شده است.
در برخی روایات آیات 14 ـ 15 این سوره: «قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّی × و ذَکَرَ اسمَ رَبِّهِ فَصَلّی» به زکات فطره و نماز عید تفسیر شده، در حالی که تشریع این دو پیرو تشریع روزه در مدینه بوده است از همین رو برخی، احتمال داده اند بخش های پایانی سوره در مدینه نازل شده باشد.
بنا به نقلی ضحاک، مفسر تابعی این سوره را مدنی دانسته است؛ اما برخی مفسران با اشاره به محتوا، نظم و اسلوب این آیات، نزول یکباره آن را در مکه و در اوایل بعثت ترجیح داده اند و اشاره به زکات فطره و نماز عید را به معنای ترغیب به این کارها و نزول را سابق بر حکم دانسته اند؛ نه به معنای تشریع.
برخی در بیان ارتباط سوره اعلی با دو سوره قبل و بعد آن گفته اند: سوره طارق و اعلی هر دو به بیان آفرینش گیاه و انسان پرداخته است، چنان که سوره اعلی به مؤمن، کافر، جهنم و بهشت اشاره می کند و سوره غاشیه به شرح آنها پرداخته است. سوره اعلی از سور «مسبحات» یعنی از 7 سوره ای است که با تسبیح الهی آغاز شده است.
این سوره در آغازین روزهای دعوت علنی پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شده است؛ یعنی زمانی که هنوز قریش به صورت جدی و گسترده به رویارویی با پیامبر صلی الله علیه و آله نپرداخته بودند، از همین رو سوره بدون اشاره به پندار و رفتار مشرکان و مکذبان، دورنمای کلی از دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله و اهداف آن را نشان می دهد. با توجه به فضای نزول می توان گفت که غرض این سوره آماده ساختن پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله برای رسالت جهانی اوست.
سوره اعلی در آغاز، خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله او را به تسبیح شایسته نام پروردگار بلندمرتبه، فرمان می دهد؛ پروردگاری که پس از آفرینش موجودات با هدایت تکوینی آنان را در مسیر کمال قرار داده است. سپس با بیان نمونه ای به رویانیدن گیاهان از دل زمین برای چرای حیوانات و خشک و سیاه شدن آن ادامه می یابد، آنگاه بار دیگر خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: ما قرآن را بر تو نازل می کنیم و آن را به تو می آموزیم، به گونه ای که (با قدرت و مشیت الهی) هرگز فراموش نخواهی کرد و ما تو را با روشی آسان برای تبلیغ این رسالت جهانی آماده می کنیم.
wikiahlb: سوره_اعلی