سودکرد. [ ک َ ] ( اِ مرکب ) نفع. منفعت. فایده : چو سال برآمدی شمار اصل خواسته خویش برگرفتی و سود کرد همه بدرویشان دادی. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).
