سوخو سو - ۵۷ ( به روسی: Сухой Су - 57 ) ( نام گذاری در ناتو: Felon ) یک جنگنده برتری هوایی چندمنظوره نسل پنجم ساخت روسیه است که از سال ۲۰۰۲ تاکنون درحال ساخت و توسعه است. [ ۸] این جنگنده به گونه ای طراحی شده تا توانایی پرواز ابرپیمایشی، ابرچابکی و پنهان کاری داشته باشد و با برخورداری از اویونیک پیشرفته بتواند از راه جنگ الکترونیک در زمین و دریا بر جنگنده های نسل چهارم چیره شود. [ ۹] [ ۱۰] بنا به گفتهٔ نیروی هوایی روسیه، جنگندهٔ سوخو - ۵۷ در آینده جایگزین میگ - ۲۹ و سوخو - ۲۷ خواهد شد و آن دو جنگنده را بازنشسته خواهد کرد. [ ۱۱] این جنگنده در آغاز پروژه و تولید پیش نمونه ها از موتور AL - 41F1 بهره برد که نوعی بروزرسانی از موتور ساترن ای ال - ۳۱ است. سپس موتور Saturn izdeliye 30 که در واپسین مراحل ساخت قرار دارد برای این جنگنده پیشنهاد شده است که در سال ۲۰۲۰ بر روی سوخو - ۵۷ نصب خواهد شد. [ ۱۲] انتظار می رود طول عمر این جنگنده ۳۵ سال باشد. [ ۱۳]
در سال ۱۹۷۹ میلادی، اتحادیه جماهیر شوروی نیاز خود را برای نسل جدیدی از هواپیماهای جنگنده به صنایع دفاعی روسیه اعلام کرد که طبق برنامه قرار بود در دهه ۱۹۹۰ میلادی به تولید انبوه برسد. برای رسیدن به این هدف، پروژه ای با نام I - 90 در دستور کار جای گرفت و بنا بر این بود تا هواپیمای آینده، توانایی بسیار بالایی در پشتیبانی هوایی نزدیک داشته باشد تا درنهایت بتواند همهٔ هواپیماهای تک سرنشین میگ - ۲۹ و سوخو - ۲۷ را بازنشسته کند. پس از بررسی چند پروژه، شرکت سوخو در سال ۱۹۸۲ تصمیم گرفت تا پروژهٔ جدیدی را آغاز کند و آن را اس - ۳۷ نامید؛ این پروژه در نهایت به ساخت پیش نمونه ای با نام سوخو - ۴۷ انجامید. [ ۱۴] پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و به دنبال کاهش بودجهٔ شرکتهای روسی ازجمله شرکت میگ، پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ با یک تأخیر بلندمدت روبرو شد که سرانجام پس از ۹ سال دیرکرد، در سال ۲۰۰۰ رسماً پرواز خود را انجام داد. [ ۱۵] پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ نیز کافی نبوده و درنهایت کنسل شد و پروژهٔ جدیدی با نام PAK FA در دستور کار جای گرفت. پروژهٔ پک - فا درنظر داشت تا جنگنده ای با توانایی های غربی همانند تایفون و اف - ۲۲ بسازد. یک مناقصه بین سوخو و میگ برای ساخت جنگندهٔ آیندهٔ روسیه انجام شد که درنهایت شرکت سوخو پیروز شد و قرار بر آن شد تا سوخو یک جنگندهٔ سبک وزن و چندمنظوره و مناسب برای انجام عملیات در خط مقدم را برای نیروی دریایی و هوایی روسیه بسازد. [ ۱۶] [ ۱۷] این پروژه از سال ۲۰۰۲ تاکنون در دست توسعه است. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۷۹ میلادی، اتحادیه جماهیر شوروی نیاز خود را برای نسل جدیدی از هواپیماهای جنگنده به صنایع دفاعی روسیه اعلام کرد که طبق برنامه قرار بود در دهه ۱۹۹۰ میلادی به تولید انبوه برسد. برای رسیدن به این هدف، پروژه ای با نام I - 90 در دستور کار جای گرفت و بنا بر این بود تا هواپیمای آینده، توانایی بسیار بالایی در پشتیبانی هوایی نزدیک داشته باشد تا درنهایت بتواند همهٔ هواپیماهای تک سرنشین میگ - ۲۹ و سوخو - ۲۷ را بازنشسته کند. پس از بررسی چند پروژه، شرکت سوخو در سال ۱۹۸۲ تصمیم گرفت تا پروژهٔ جدیدی را آغاز کند و آن را اس - ۳۷ نامید؛ این پروژه در نهایت به ساخت پیش نمونه ای با نام سوخو - ۴۷ انجامید. [ ۱۴] پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و به دنبال کاهش بودجهٔ شرکتهای روسی ازجمله شرکت میگ، پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ با یک تأخیر بلندمدت روبرو شد که سرانجام پس از ۹ سال دیرکرد، در سال ۲۰۰۰ رسماً پرواز خود را انجام داد. [ ۱۵] پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ نیز کافی نبوده و درنهایت کنسل شد و پروژهٔ جدیدی با نام PAK FA در دستور کار جای گرفت. پروژهٔ پک - فا درنظر داشت تا جنگنده ای با توانایی های غربی همانند تایفون و اف - ۲۲ بسازد. یک مناقصه بین سوخو و میگ برای ساخت جنگندهٔ آیندهٔ روسیه انجام شد که درنهایت شرکت سوخو پیروز شد و قرار بر آن شد تا سوخو یک جنگندهٔ سبک وزن و چندمنظوره و مناسب برای انجام عملیات در خط مقدم را برای نیروی دریایی و هوایی روسیه بسازد. [ ۱۶] [ ۱۷] این پروژه از سال ۲۰۰۲ تاکنون در دست توسعه است. [ ۸]
wiki: سوخو ۵۷