سوخو سو - ۲۵ ( به روسی: Сухой Су - 25 ) با نام ناتو: Frogfoot «پا قورباغه ای»، یک جت جنگنده تک سرنشین دوموتوره است که در اتحاد جماهیر شوروی، توسط دفتر طراحی سوخو طراحی و تولید شد. مأموریت اصلی این هواپیما پشتیبانی نزدیک از نیروهای زمینی است. اولین پیش نمونه آن در ۲۲ فوریه ۱۹۷۵ پرواز کرد و تولید انبوه آن از سال ۱۹۷۸ در کارخانه ای در تفلیس در گرجستان شوروی آغاز شد. از سال ۱۹۸۱ وارد خدمت فعال نظامی در ارتش شوروی گردید. این هواپیما در نیروی هوایی و هوانیروز روسیه با نام مستعار کلاغ سیاه و در ناتو به نام پای قورباغه ( به انگلیسی: Frogfoot ) شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
سوخو - ۲۵ برای انهدام دقیق اهداف زمینی در تمامی شرایط آب وهوایی شبانه روز و به طور خاص انهدام خودروهای زرهی دشمن، وسایل ارتباطی، سنگرهای آتش، واحدهای فرماندهی و نظارت، جاده ها، خطوط آهن، و هلیکوپترهای نظامی دشمن طراحی شده است. سوخو - ۲۵ از نظر توانایی های جنگی، قدرت ضربتی، مقاومت و اثرگذاری کاملاً قابل مقایسه با همتای آمریکایی خود آ - ۱۰ تاندربولت است. ساختار کلی، تجهیزات الکترونیکی و به ویژه توانایی استفاده از طیف وسیعی از مهمات و امکان فعالیت در خطیرترین شرایط، سوخو - ۲۵ را هواپیمایی ایده آل برای پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی ساخته است. این هواپیما به یک توپ اتوماتیک دولول ۳۰ میلی متری در زیر بدنه با ۲۵۰ گلوله مسلح شده و هشت پایلون در زیر بال های آن قرار دارد که به آن قدرت حمل حدود ۴ تن مهمات هوا به زمین از جمله راکت های ۵۷ تا ۳۳۰ میلی متری را می دهد. دو پایلون کوچک بیرونی هم برای موشک های هوابه هوا در زیر بدنه تعبیه شده اند.
در سال ۱۹۸۴ یک مدل صادراتی از این هواپیما به نام سوخو - ۲۵ کا طراحی شده و به چکسلواکی، بلغارستان، عراق، جمهوری دمکراتیک کره و آنگولا صادر شد. در سال های ۸۸–۱۹۸۷ یک بازسازی کلی بر روی طراحی این هواپیما بر اساس تجربه جنگ در افغانستان انجام شد و از سال ۱۹۹۱ تولید مدل سوخو - ۲۵ بی ام آغاز شد. سوخو - ۲۵ در طول جنگ شوروی در افغانستان نقش حیاتی برای ارتش سرخ داشت و بیش از ۶۰ هزار ساعت پروازی را تجربه کرد و فقط ۲۳ فروند از آن از بین رفت. در واقع یک سوخو - ۲۵ به ازای ۲۶۰۰ ساعت پرواز از دست رفت که در مقایسه با تمام هواپیماهای دیگری که در این جنگ استفاده شدند، رقم بهتری است. نیروی هوایی روسیه از این هواپیما به طور گسترده ای در جنگ چچن استفاده کرد و توسط نیروی هوایی عراق در جنگ ایران و عراق و توسط نیروی هوایی آنگولا در جنگ های داخلی دهه ۸۰ و ۹۰ هم استفاده شد.
... [مشاهده متن کامل]
سوخو - ۲۵ برای انهدام دقیق اهداف زمینی در تمامی شرایط آب وهوایی شبانه روز و به طور خاص انهدام خودروهای زرهی دشمن، وسایل ارتباطی، سنگرهای آتش، واحدهای فرماندهی و نظارت، جاده ها، خطوط آهن، و هلیکوپترهای نظامی دشمن طراحی شده است. سوخو - ۲۵ از نظر توانایی های جنگی، قدرت ضربتی، مقاومت و اثرگذاری کاملاً قابل مقایسه با همتای آمریکایی خود آ - ۱۰ تاندربولت است. ساختار کلی، تجهیزات الکترونیکی و به ویژه توانایی استفاده از طیف وسیعی از مهمات و امکان فعالیت در خطیرترین شرایط، سوخو - ۲۵ را هواپیمایی ایده آل برای پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی ساخته است. این هواپیما به یک توپ اتوماتیک دولول ۳۰ میلی متری در زیر بدنه با ۲۵۰ گلوله مسلح شده و هشت پایلون در زیر بال های آن قرار دارد که به آن قدرت حمل حدود ۴ تن مهمات هوا به زمین از جمله راکت های ۵۷ تا ۳۳۰ میلی متری را می دهد. دو پایلون کوچک بیرونی هم برای موشک های هوابه هوا در زیر بدنه تعبیه شده اند.
در سال ۱۹۸۴ یک مدل صادراتی از این هواپیما به نام سوخو - ۲۵ کا طراحی شده و به چکسلواکی، بلغارستان، عراق، جمهوری دمکراتیک کره و آنگولا صادر شد. در سال های ۸۸–۱۹۸۷ یک بازسازی کلی بر روی طراحی این هواپیما بر اساس تجربه جنگ در افغانستان انجام شد و از سال ۱۹۹۱ تولید مدل سوخو - ۲۵ بی ام آغاز شد. سوخو - ۲۵ در طول جنگ شوروی در افغانستان نقش حیاتی برای ارتش سرخ داشت و بیش از ۶۰ هزار ساعت پروازی را تجربه کرد و فقط ۲۳ فروند از آن از بین رفت. در واقع یک سوخو - ۲۵ به ازای ۲۶۰۰ ساعت پرواز از دست رفت که در مقایسه با تمام هواپیماهای دیگری که در این جنگ استفاده شدند، رقم بهتری است. نیروی هوایی روسیه از این هواپیما به طور گسترده ای در جنگ چچن استفاده کرد و توسط نیروی هوایی عراق در جنگ ایران و عراق و توسط نیروی هوایی آنگولا در جنگ های داخلی دهه ۸۰ و ۹۰ هم استفاده شد.
