سوخو سو - ۳۰ ( به روسی: Сухой Су - 30 ) ( نام گذاری ناتو: فلانکر - سی/جی/اچ ) یک جنگنده برتر هوایی دوموتوره و چندمنظوره ابرمانورپذیر و دوسرنشین است که شرکت هوانوردی سوخو در روسیه طراحی کرده است. این جنگنده برای عملیات در تمام شرایط آب و هوایی و برای انجام مأموریت های هوا به هوا و هوا به سطح طراحی شده است. قابلیت ها و ویژگی های عمومی این جنگنده، تا حدودی مشابه قابلیت های اف - ۱۵ئی استرایک ایگل است. [ ۸]
جنگنده بمب افکن سوخو - ۳۰ در حقیقت نمونه پیشرفته تر جنگنده سوخو - ۲۷ است. سوخو - ۳۰ علاوه بر ایفای نقش برتری هوایی، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل فهرست گسترده ای از تسلیحات گوناگون را داراست. این هواپیما، دارای سامانهٔ «خلبان خودکار» در تمام مراحل پرواز، از جمله پرواز کم ارتفاع یا پرواز کروز است. برد عملیاتی این جنگنده ۱۵۰۰ کیلومتر است که با مخزن اضافی سوخت، به ۳۰۰۰ کیلومتر هم می رسد که با به کارگیری روش سوخت گیری هوایی می توان برد آن را تا ۵۲۰۰ کیلومتر ( ۳۲۰۰ مایل ) نیز افزایش داد.
سوخو - ۳۰ بر مبنای بدنه و طرح کلی جنگنده سوخو - ۲۷ توسعه پیدا کرده است و در دو مدل مختلف در دو شرکت رقیب کمسومولسک و ایرکوت تولید می شود.
مدل های ام کاکا و ام کا۲ در کارخانه های کمسومولسک ساخته می شوند و برای فروش به چین، اندونزی، ونزوئلا و ویتنام طراحی شده اند. این شرکت در نخستین مراحل توسعهٔ سوخو - ۳۵ مشارکت داشت و در واقع این مدل ها نمونه های دوسرنشینه از سوخو - ۳۵های دهه ۱۹۹۰ هستند. چینی ها در سفارش خود به روسیه، یک رادار قدیمی تر و سبک تر را برای جنگنده ها انتخاب کردند و با حذف پیش بالها ظرفیت بارگیری هواپیما بیشتر شده است. این مدل ها دارای توانایی دوگانهٔ برتری هوایی و حمله به زمین هستند.
ایرکوت به طور سنتی همکار نیروی دفاع هوایی شوروی ( که مستقل از نیروی هوایی است ) بود و در مراحل اولیه توسعه جنگنده های خانواده فلانکر مسئولیت ساخت سوخو - ۲۵یوبی مدل دوسرنشینهٔ تمرینی این جنگنده به آن واگذار شد. هنگامی که هندی ها به خرید سوخو - ۳۰ علاقه مند شدند شرکت ایرکوت جنگنده چندمنظوره سوخو - ۳۰ام کاآی را عرضه کرد که مدلی از سوخو - ۲۷یوبی با اویونیک اصلاح شده بود. در این مدل ها علاوه بر توانایی حمله به زمین، امکانات مناسبی برای مأموریت های برتری هوایی همانند افزودن پیش بال به بدنه، جهت دهی رانش و رادار آرایه فازی دوربرد فراهم شده است. کشورهای مالزی، الجزایر و ونزوئلا مدل هایی از این سری را خریداری کرده اند و نیروی هوایی روسیه نیز مدل اس ام از این سری را به کار می گیرد. کشور هندوستان بزرگ ترین ناوگان سوخو - ۳۰ را در اختیار دارد. [ ۹] سوخو - ۳۰ دارای توانایی انجام مانورهای بسیار پیشرفته از جمله تیل اسلاید و کبرای پوگاچو است. [ ۱۰] اویونیک سوخو - ۳۰ دارای سامانه خلبان خودکار است و توانایی پرواز خودکار در همهٔ ارتفاع های پروازی از جمله پرواز ارتفاع پایین را دارد. این سامانه کنترل الکترونیکی، با سامانهٔ ناوبری هواپیما هماهنگ سازی شده است و این هماهنگ سازی موجب شده که سوخو - ۳۰ بتواند به طور خودکار ارتفاع را تغییر دهد و به هدف معین نزدیک شود؛ همچنین انجام بازگشت خودکار به مختصات پایگاه و فرود خودکار بدون نیاز به خلبان را داشته باشد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجنگنده بمب افکن سوخو - ۳۰ در حقیقت نمونه پیشرفته تر جنگنده سوخو - ۲۷ است. سوخو - ۳۰ علاوه بر ایفای نقش برتری هوایی، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل فهرست گسترده ای از تسلیحات گوناگون را داراست. این هواپیما، دارای سامانهٔ «خلبان خودکار» در تمام مراحل پرواز، از جمله پرواز کم ارتفاع یا پرواز کروز است. برد عملیاتی این جنگنده ۱۵۰۰ کیلومتر است که با مخزن اضافی سوخت، به ۳۰۰۰ کیلومتر هم می رسد که با به کارگیری روش سوخت گیری هوایی می توان برد آن را تا ۵۲۰۰ کیلومتر ( ۳۲۰۰ مایل ) نیز افزایش داد.
سوخو - ۳۰ بر مبنای بدنه و طرح کلی جنگنده سوخو - ۲۷ توسعه پیدا کرده است و در دو مدل مختلف در دو شرکت رقیب کمسومولسک و ایرکوت تولید می شود.
مدل های ام کاکا و ام کا۲ در کارخانه های کمسومولسک ساخته می شوند و برای فروش به چین، اندونزی، ونزوئلا و ویتنام طراحی شده اند. این شرکت در نخستین مراحل توسعهٔ سوخو - ۳۵ مشارکت داشت و در واقع این مدل ها نمونه های دوسرنشینه از سوخو - ۳۵های دهه ۱۹۹۰ هستند. چینی ها در سفارش خود به روسیه، یک رادار قدیمی تر و سبک تر را برای جنگنده ها انتخاب کردند و با حذف پیش بالها ظرفیت بارگیری هواپیما بیشتر شده است. این مدل ها دارای توانایی دوگانهٔ برتری هوایی و حمله به زمین هستند.
ایرکوت به طور سنتی همکار نیروی دفاع هوایی شوروی ( که مستقل از نیروی هوایی است ) بود و در مراحل اولیه توسعه جنگنده های خانواده فلانکر مسئولیت ساخت سوخو - ۲۵یوبی مدل دوسرنشینهٔ تمرینی این جنگنده به آن واگذار شد. هنگامی که هندی ها به خرید سوخو - ۳۰ علاقه مند شدند شرکت ایرکوت جنگنده چندمنظوره سوخو - ۳۰ام کاآی را عرضه کرد که مدلی از سوخو - ۲۷یوبی با اویونیک اصلاح شده بود. در این مدل ها علاوه بر توانایی حمله به زمین، امکانات مناسبی برای مأموریت های برتری هوایی همانند افزودن پیش بال به بدنه، جهت دهی رانش و رادار آرایه فازی دوربرد فراهم شده است. کشورهای مالزی، الجزایر و ونزوئلا مدل هایی از این سری را خریداری کرده اند و نیروی هوایی روسیه نیز مدل اس ام از این سری را به کار می گیرد. کشور هندوستان بزرگ ترین ناوگان سوخو - ۳۰ را در اختیار دارد. [ ۹] سوخو - ۳۰ دارای توانایی انجام مانورهای بسیار پیشرفته از جمله تیل اسلاید و کبرای پوگاچو است. [ ۱۰] اویونیک سوخو - ۳۰ دارای سامانه خلبان خودکار است و توانایی پرواز خودکار در همهٔ ارتفاع های پروازی از جمله پرواز ارتفاع پایین را دارد. این سامانه کنترل الکترونیکی، با سامانهٔ ناوبری هواپیما هماهنگ سازی شده است و این هماهنگ سازی موجب شده که سوخو - ۳۰ بتواند به طور خودکار ارتفاع را تغییر دهد و به هدف معین نزدیک شود؛ همچنین انجام بازگشت خودکار به مختصات پایگاه و فرود خودکار بدون نیاز به خلبان را داشته باشد. [ نیازمند منبع]
wiki: سوخو سو ۳۰