سوختگی صفحه نمایش

سوختگی صفحه نمایش ( به انگلیسی: Screen burn - in ) یا پیکسل سوختگی ( به انگلیسی: Pixel burning ) همچنین با عنوان تصویرسوختگی یا تصویر شبحی نیز شناخته می شود، تغییر رنگ مناطق موجود در یک نمایشگر کامپیوتری مانند لامپ اشعه کاتدی ( CRT ) یا یک نمایشگر رایانه یا دستگاه گیرنده تلویزیون قدیمی یا تلفن همراه، ناشی از استفاده تجمعی غیر یکنواخت از پیکسل ها است.
نمایشگرهای جدید کریستال مایع ( LCD ) ممکن است در عوض از پدیده ای به نام ماندگاری تصویر رنج ببرند که دائمی نمی باشد.
با نمایشگرهای الکترونیکی مبتنی بر فسفر ( به عنوان مثال مانیتورهای رایانه ای از نوع لامپ پرتوی کاتدی ( CRT ) یا نمایشگرهای پلاسما ) ، استفاده غیر یکنواخت از پیکسل ها، مانند نمایش طولانی مدت تصاویر غیر متحرک ( متن یا گرافیک ) ، بازی یا پخش های خاص با تیکر و پرچم، می تواند از این اشیاء یک تصویر شبح مانند دائمی ایجاد کند یا کیفیت تصویر را پایین بیاورد. این به این دلیل است که ترکیبات فسفر که برای تولید تصاویر نور ساطع می کنند با استفاده از آنها درخشندگی خود را از دست می دهند. استفاده ناهموار با گذشت زمان منجر به خروجی ناهموار نور می شود و در موارد شدید می تواند تصویری شبح از محتوای قبلی ایجاد کند. حتی اگر تصاویر شبح قابل تشخیص نباشند، اثرات سوختن صفحه نمایش یک افت فوری و مداوم در کیفیت تصویر است.
مدت زمان مورد نیاز برای ایجاد سوختگی قابل ملاحظه صفحه برای ایجاد به دلیل عوامل مختلفی از کیفیت فسفرهای استفاده شده تا درجه یکنواختی استفاده از زیر پیکسل ها متفاوت است. فقط چند هفته طول می کشد تا شبح قابل توجهی شروع به کار کند، به خصوص اگر صفحه نمایش یک تصویر خاص ( به عنوان مثال: یک نوار منو در بالا یا پایین صفحه ) به طور مداوم نشان دهد، و آن را به طور مداوم با گذشت زمان نشان می دهد. در موارد نادر که مدارهای انحراف افقی یا عمودی از کار بیفتند، تمام انرژی خروجی به یک خط عمودی یا افقی روی صفحه متمرکز می شود که باعث سوختن صفحه تقریباً فوری می شود.
سوختن فسفر به ویژه در صفحه های لامپ پرتوی کاتدی ( CRT ) تک رنگ، مانند نمایشگرهای مونوکروم کهربای سبز که در سیستم های رایانه ای قدیمی و ایستگاه های ترمینال دامب رایج است، شیوع دارد. این تا حدی به این دلیل است که آن صفحه ها بیشتر تصاویر غیر متحرک را نمایش می دهند و با یک شدت شدت روشن: صفحات زرد نسبت به صفحات سبز یا سفید حساسیت بیشتری دارند زیرا فسفر زرد از کارایی کمتری برخوردار است و بنابراین به جریان پرتوی بالاتری نیاز دارد. برعکس، صفحات رنگی از سه فسفر جداگانه ( قرمز، سبز و آبی ) استفاده می کنند که در شدت های مختلف برای دستیابی به رنگ های خاص با هم مخلوط شده اند و در الگوهای استفاده معمول مانند تماشای تلویزیون «سنتی» ( استفاده از تلویزیون غیر بازی و غیر همگرا ) ، مرور غیر اینترنتی، پخش بدون تیکر یا پرچم، بدون جعبه نامه طولانی یا دائمی ) برای عملیاتی که رنگ ها و قرار دادن اشیا بر روی صفحه به یکنواختی نزدیک می شوند، استفاده می شود.