سوته دلان

این فیلم مانند سایر فیلم های علی حاتمی بر مبنای موضوعات اخلاقی است و سعی در اصلاح نگرش های غلط جامعه ایران در زمینه های مختلف اخلاقی دارد. به عنوان مثال برادر بزرگتر ( حبیب ) در این فیلم، شخصی درستکار و از خود گذشته است، اما در این خصوصیات طریق افراط را در پیش گرفته و آنقدر به برادر کوچکتر خود ( مجید ) پرداخته که دیگران را از یاد برده است و حتی در طول فیلم دیده می شود که اینهمه توجه او به مجید به ضرر مجید تمام می شود. زمانی حبیب متوجه افراط و تفریط خود می شود که کار از کار گذشته است.
این فیلم در نظرسنجی منتقدان و نویسندگان ماهنامه سینمایی فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران انتخاب شده است.
حبیب آقا ظروفچی ( جمشید مشایخی ) ، کاسب خوش نامی است که در پیرانه سری ازدواج نکرده و زندگی اش را وقف مادر ( رقیه چهره آزاد ) و برادر ناتنی اش مجید ( بهروز وثوقی ) کرده است. برادر دیگرش کریم ( سعید نیکپور ) که پرنده باز است با همسرش زینت سادات ( آتش خیر ) و فروغ الزمان ( فخری خوروش ) که سال هاست به پای حبیب آقا نشسته با آن ها زندگی می کند. مجید که عقل سالمی ندارد و در مغازه حبیب آقا کار می کند و ظروف کرایه را به مجلس عزا و شادمانی می برد دل باخته دختری است که عکس اش را در ویترین یک عکاس خانه دیده است. حبیب آقا به امید شفا یافتن او را به امامزاده داوود می برد.
چندی بعد مجید از نو به یک بلیط فروش سینما دل می بندد و از خانه گریزان می شود. حبیب آقا او را می یابد و به توصیه یکی از اقوام دارو فروش ( اکبر مشکین ) تصمیم می گیرد زنی را در کنار او بگمارد تا شاید در بهبود وضع روحی مجید مؤثر واقع شود.
حبیب آقا به واسطه همان دوست دوا فروشش و شخصی موسوم به دکتر ( جهانگیر فروهر ) که پااندازی می کند، زنی خودفروش به نام اقدس ( شهره آغداشلو ) را در ظاهر زنی نجیب به خانه می آورد و مجید و اقدس مهر یکدیگر را به دل می گیرند و به رغم مخالفت حبیب آقا، ازدواج و در خانه ای دورافتاده زندگی می کنند. مجید از زبان حبیب آقا از گذشته اقدس مطلع و حالش وخیم می شود، و از حبیب آقا می خواهد که او را به امامزاده برساند اما در میانه راه می میرد. آخرین دیالوگ فیلم را حبیب برادر بزرگ در حالیکه دست در دستان مجید دارد میگوید: ( همه ی عمر دیر رسیدیم. )