سوار ابی

سوار آبی. سوار آبی (Blaue Reiter, der)
ترکیب بندی 4، اثر واسیلی کاندینسکی
نام گروهی نامنسجم از نقاشان اکسپرسیونیست آلمانی، که در ۱۹۱۱ در مونیخ شکل گرفت. این نقاشان به اهمیت ویژگی های بیانیِ رنگ در هنرهای محلی و بدْوی، و نیز ضرورت نمایاندن جنبه های باطنی و معنوی طبیعت، اعتقاد داشتند. واسیلی کاندینسکی و فرانتس مارک، دو شخصیت اصلی گروه بودند. در ۱۹۱۲، جُنگی با نام سالنامه در شرح اهداف سوار آبی انتشار یافت، و در ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲، دو نمایشگاه از آثار آنان برپا شد. دیگر اعضای گروه عبارت بودند از گابر یله مونتر، اوگوست ماکه، آلفرد کوبین، آلکسی فون یاولنسکی، هاینریش کامپندُنْک، و پل کله. هدف های این گروه هیچ گاه به طور دقیق تعریف نشد، و هنرمندان همبسته با آن دارای دیدگاه ها و شیوه های هنری کاملاً متفاوتی بودند. وجه مشترک آنان، این گرایش عمومی بود که می خواستند به گونه ای نمادین به واقعیاتی روحی و معنوی تجسّم بخشند، که مغفول امپرسیونیست ها قرار گرفته بود. اعضای گروه چند نمایشگاه سیّار ترتیب دادند، که پیوندهای بین المللی آنان را تقویت کرد، و آثار نقاشانی همچون پیکاسو، براک و دُرَن در آن ها به نمایش درآمد. این گروه که با آغاز جنگ جهانی اول متلاشی شد، با عمر کوتاه خود، نمایندۀ اوج اکسپرسیونیسم آلمان به شمار می آید.