سوئد نو ( به سوئدی: Nya Sverige ) ، ( به فنلاندی: Uusi - Ruotsi ) مستعمره ای متعلق به سوئد در آمریکای شمالی از سال ۱۶۳۸ تا ۱۶۵۵ بود که شهر فعلی فیلادلفیا را احاطه کرده بود. ایالت های دلاوِر، و پنسیلوانیا کنونی آمریکا از این مستعمره سابق سوئد سرچشمه گرفته اند.
سوئد نو در طی جنگ سی ساله ای که سوئد قدرت نظامی بود، در امتداد پایین دست رود دلاور در کرانه ایالت های ساحلی اقیانوس اطلس آمریکا ایجاد شد. [ ۱]
تشکیل سوئد نو بخشی از تلاش سوئد برای مستعره سازی در آمریکای شمالی و جنوبی بود. در این راستا، سکونتگاه هایی در دو طرف دره رودخانه دلاور در نواحی دلاوِر، نیوجرسی، مریلند، و پنسیلوانیا به ویژه در مناطقی که سوئدی ها از ۱۶۱۰ در آنجا به تجارت می پرداختند ساخته شدند. [ ۲] قلعه کریستینا در ویلمینگتون، دلاور نخستین سکونتگاه ساخته شده بود که به افتخار پادشاه سوئد در آن زمان نام گذاری شده بود. ساکنان معمولاً سوئدی، فنلاندی، و گروهی هلندی بودند. سوئد نو در سال ۱۶۵۵ به دست جمهوری هلند در طی دومین جنگ شمالی فتح و به مستعمره تازه تأسیس هلند نو الحاق شد.
در اواسط قرن هفدهم، سوئد با قلمروهایی در روسیه، فنلاند، آلمان، استونی و لتونی امروزی به یک ابرقدرت اروپایی تبدیل شد. به منظور دور زدن انحصارات تجاری انگلیس و فرانسه در آمریکای شمالی، یک شرکت تجاری در سال ۱۶۳۷ تأسیس شد که متعلق به سهامداران سوئدی، آلمانی و هلندی بود. دو کشتی اول حامل مهاجران در سال ۱۶۳۷ از گوتنبرگ حرکت کردند و در مارس ۱۶۳۸ به خلیج دلاور رسیدند. مالکیت این خلیج مورد ادعای «هلند نو» بود. سوئدی ها و فنلاندی ها در جایی که شهر ویلمینگتون امروزی در آن قرار دارد، قلعه کریستینا را به نام ملکه کریستینای سوئد ساختند.
برای جلوگیری از درگیری زمینی با هلندی ها، مهاجران در غرب رودخانه دلاور ماندند. در آنجا بود که پیتر مینایت، اولین فرماندار مستعمره، اراضی این نواحی را از سرخپوستان محلی خریداری کرد. مناطق خریداری شده در سه ایالت کنونی مریلند، دلاور و جنوب شرق پنسیلوانیا بودند. در طول دوازده سال بعد، ششصد سوئدی و فنلاندی دیگر وارد سوئد نو شدند. این مستعمره عمدتاً از مزارع در امتداد دلاور تا سال ۱۶۴۳ تشکیل شده بود. در سال ۱۶۵۴، سوئدی ها تلاش کردند تا مستعمره هلند را با اشغال فورت کازیمیر تصرف کنند، اما فرماندار پیتر استایفه سانت در سال ۱۶۵۵ تلافی کرد و دو قلعه سوئدی را تصرف کرد و سوئد جدید را به مستعمره هلند ضمیمه کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسوئد نو در طی جنگ سی ساله ای که سوئد قدرت نظامی بود، در امتداد پایین دست رود دلاور در کرانه ایالت های ساحلی اقیانوس اطلس آمریکا ایجاد شد. [ ۱]
تشکیل سوئد نو بخشی از تلاش سوئد برای مستعره سازی در آمریکای شمالی و جنوبی بود. در این راستا، سکونتگاه هایی در دو طرف دره رودخانه دلاور در نواحی دلاوِر، نیوجرسی، مریلند، و پنسیلوانیا به ویژه در مناطقی که سوئدی ها از ۱۶۱۰ در آنجا به تجارت می پرداختند ساخته شدند. [ ۲] قلعه کریستینا در ویلمینگتون، دلاور نخستین سکونتگاه ساخته شده بود که به افتخار پادشاه سوئد در آن زمان نام گذاری شده بود. ساکنان معمولاً سوئدی، فنلاندی، و گروهی هلندی بودند. سوئد نو در سال ۱۶۵۵ به دست جمهوری هلند در طی دومین جنگ شمالی فتح و به مستعمره تازه تأسیس هلند نو الحاق شد.
در اواسط قرن هفدهم، سوئد با قلمروهایی در روسیه، فنلاند، آلمان، استونی و لتونی امروزی به یک ابرقدرت اروپایی تبدیل شد. به منظور دور زدن انحصارات تجاری انگلیس و فرانسه در آمریکای شمالی، یک شرکت تجاری در سال ۱۶۳۷ تأسیس شد که متعلق به سهامداران سوئدی، آلمانی و هلندی بود. دو کشتی اول حامل مهاجران در سال ۱۶۳۷ از گوتنبرگ حرکت کردند و در مارس ۱۶۳۸ به خلیج دلاور رسیدند. مالکیت این خلیج مورد ادعای «هلند نو» بود. سوئدی ها و فنلاندی ها در جایی که شهر ویلمینگتون امروزی در آن قرار دارد، قلعه کریستینا را به نام ملکه کریستینای سوئد ساختند.
برای جلوگیری از درگیری زمینی با هلندی ها، مهاجران در غرب رودخانه دلاور ماندند. در آنجا بود که پیتر مینایت، اولین فرماندار مستعمره، اراضی این نواحی را از سرخپوستان محلی خریداری کرد. مناطق خریداری شده در سه ایالت کنونی مریلند، دلاور و جنوب شرق پنسیلوانیا بودند. در طول دوازده سال بعد، ششصد سوئدی و فنلاندی دیگر وارد سوئد نو شدند. این مستعمره عمدتاً از مزارع در امتداد دلاور تا سال ۱۶۴۳ تشکیل شده بود. در سال ۱۶۵۴، سوئدی ها تلاش کردند تا مستعمره هلند را با اشغال فورت کازیمیر تصرف کنند، اما فرماندار پیتر استایفه سانت در سال ۱۶۵۵ تلافی کرد و دو قلعه سوئدی را تصرف کرد و سوئد جدید را به مستعمره هلند ضمیمه کرد.
wiki: سوئد نو