سهیل بیرقی ( زاده ۲۴ مهر ۱۳۶۵ - شهرضا ) کارگردان، فیلم نامه نویس و تهیه کننده اهل ایران است. فیلم های من، عرق سرد و عامه پسند ساخته های این کارگردان جوان هستند. او فعالیت در سینما را با دستیار کارگردانی در سال ۱۳۸۴ آغاز کرد و پس از یک دهه فعالیت به عنوان برنامه ریز و دستیار کارگردان در آثار متعدد سینمایی، اولین فیلم بلند سینمایی خود را به نام من کارگردانی کرد. بیرقی همچنین سابقهٔ کارگردانی و نمایشنامه نویسی تئاتر را نیز در کارنامه خود دارد.
... [مشاهده متن کامل]
سهیل بیرقی در ۲۴ مهر ۱۳۶۵ در شهرضا به دنیا آمد. او فعالیت فرهنگی و هنری خود را در ۱۲ سالگی با نوشتن داستان و متن برای نشریات مختلف آغاز نمود. اولین داستان کوتاه چاپ شده از وی در ۱۵ سالگی و در ماهنامهٔ فرهنگی و هنری هفت مورد توجه ویژه قرار گرفت. او همچنین اولین فیلمنامه بلند سینمایی خود را در سن ۱۶ سالگی نوشت که برای ساخت توسط کارگردانی حرفه ای از سینمای آن روز، انتخاب شد؛ اما میل او به مستقل عمل کردن در تولید و خلق اثر، آن فیلمنامه را نافرجام گذاشت و بیرقی را به سمت تولید و کارگردانی متون و داستان های خود، سوق داد. علاقه مندی او به سینما در ۱۸ سالگی موجب شد تا بیرقی اولین تجربه فیلمسازی اش را با ساخت فیلم کوتاه از یکی از داستان های کوتاهش به دست بیاورد.
کشش او به سینما موجب شد که او رشتهٔ مهندسی صنایع را رها کند تا فعالیت رسمی سینمایی خود را با دستیاری کارگردان و برنامه ریزی در فیلم های سینمایی از سال ۱۳۸۴ به مدت یک دهه آغاز کند. او در این مدت با کارگردانانی نظیر واروژ کریم مسیحی، رسول صدرعاملی، حسن فتحی، عبدالرضا کاهانی و بهرام توکلی همکاری کرد.
او در سال ۱۳۹۱ به سراغ تئاتر رفت و تئاتر چاله را که خود نویسندهٔ آن بود با بازی اندیشه فولادوند، عمار تفتی و عاطفه نوری کارگردانی کرد و در تماشاخانهٔ «موزهٔ زمان» به مدت ۴۵ شب به صحنه برد. این نمایش در شهرهای مختلف داخل و خارج از ایران نیز اجرا شد.
سهیل بیرقی از معدود کارگردانان ایرانی است که بدون حمایت هیچ ارگان یا تشکیلاتی، تماماً «مستقل» فیلم می سازد.
شخصیت اصلی فیلم های بیرقی زن هایی تنها هستند که بدون پشتوانهٔ اجتماعی، برای دستیابی به اهدافشان که حق طبیعی و انسانی آنهاست، می جنگند. در مسیر احقاق این حق، قهرمانان داستان در برابر انسان های دیگر و سیستم قرار می گیرند و همین رویارویی فرد در برابر سیستم و ضد جریان بودن قهرمان، از تم های تکرارشوندهٔ آثار اوست.
... [مشاهده متن کامل]
سهیل بیرقی در ۲۴ مهر ۱۳۶۵ در شهرضا به دنیا آمد. او فعالیت فرهنگی و هنری خود را در ۱۲ سالگی با نوشتن داستان و متن برای نشریات مختلف آغاز نمود. اولین داستان کوتاه چاپ شده از وی در ۱۵ سالگی و در ماهنامهٔ فرهنگی و هنری هفت مورد توجه ویژه قرار گرفت. او همچنین اولین فیلمنامه بلند سینمایی خود را در سن ۱۶ سالگی نوشت که برای ساخت توسط کارگردانی حرفه ای از سینمای آن روز، انتخاب شد؛ اما میل او به مستقل عمل کردن در تولید و خلق اثر، آن فیلمنامه را نافرجام گذاشت و بیرقی را به سمت تولید و کارگردانی متون و داستان های خود، سوق داد. علاقه مندی او به سینما در ۱۸ سالگی موجب شد تا بیرقی اولین تجربه فیلمسازی اش را با ساخت فیلم کوتاه از یکی از داستان های کوتاهش به دست بیاورد.
کشش او به سینما موجب شد که او رشتهٔ مهندسی صنایع را رها کند تا فعالیت رسمی سینمایی خود را با دستیاری کارگردان و برنامه ریزی در فیلم های سینمایی از سال ۱۳۸۴ به مدت یک دهه آغاز کند. او در این مدت با کارگردانانی نظیر واروژ کریم مسیحی، رسول صدرعاملی، حسن فتحی، عبدالرضا کاهانی و بهرام توکلی همکاری کرد.
او در سال ۱۳۹۱ به سراغ تئاتر رفت و تئاتر چاله را که خود نویسندهٔ آن بود با بازی اندیشه فولادوند، عمار تفتی و عاطفه نوری کارگردانی کرد و در تماشاخانهٔ «موزهٔ زمان» به مدت ۴۵ شب به صحنه برد. این نمایش در شهرهای مختلف داخل و خارج از ایران نیز اجرا شد.
سهیل بیرقی از معدود کارگردانان ایرانی است که بدون حمایت هیچ ارگان یا تشکیلاتی، تماماً «مستقل» فیلم می سازد.
شخصیت اصلی فیلم های بیرقی زن هایی تنها هستند که بدون پشتوانهٔ اجتماعی، برای دستیابی به اهدافشان که حق طبیعی و انسانی آنهاست، می جنگند. در مسیر احقاق این حق، قهرمانان داستان در برابر انسان های دیگر و سیستم قرار می گیرند و همین رویارویی فرد در برابر سیستم و ضد جریان بودن قهرمان، از تم های تکرارشوندهٔ آثار اوست.
