سهیر القلماوی ( سهیر القلماوی ) ( زاده ۲۰ ژوئیه ۱۹۱۱ – درگذشته ۴ مه ۱۹۹۷ ) دانشمند، ادیب و سیاستمدار برجسته مصری و کسی که فرهنگ و نگارش عربی را از طریق نویسندگی شکل داد و همیاری و جنبش زنان برای مساوات را پایه گذاری کرد. او اولین زنی بود که وارد دانشگاه قاهره شد و در سال ۱۹۴۱ اولین زن مصری بود که موفق به کسب فوق لیسانس و دکترا در ادبیات گردید. وی بعد از فارغ التحصیل شدن اولین زنی بود که دانشگاه قاهره او را به عنوان استاد برگزید. وی همچنین جزو اولین زنانی بود که بریاست بخش زبان عربی در دانشگاه قاهره و رئیس اتحادیه زنان مصری و رئیس انجمن زنان دانشگاهی عرب انتخاب شد. در سال ۱۹۳۵ نوشته های او شامل دو جلد از داستان های کوتاه و ۱۰ بررسی نقض و تعداد قابل توجهی از آثار ادبی او منتشر گردید.
... [مشاهده متن کامل]
سهیر در قاهره به دنیا آمد و در خانواده ای که به تحصیل دخترانش افتخار می کرد بزرگ شد. وی توانست در همان سنین پایین توانست از دفتر پدرش که در آن فعالیت گسترده ای انجام می شد استفاده کند. بنظر می رسد نویسندگانی چون طه حسین و رفاعه الطهطاوی و ابن ایاس نقش بزرگی در تبدیل سهیر به یک نویسنده ایفا کرده اند. در جریان انقلاب ۱۹۱۹ وی در حالی که هنوز دوران طفولیتش را می گذراند تحت تأثیر فعالیت های زنان مصری بزرگی چون هد الشعراوی و شخصیت های ملی برجسته ای همچون صفیه زغلول قرار داشت.
القلماوی پس از فارغ التحصیل شدن از دانشکده آمریکایی دختران در سال ۱۹۲۸ و قصد ادامه تحصیل در رشته پزشکی را داشت ولی قبول نشد و بلافاصله پدرش او را تشویق کرد که در زمینه ادبیات عربی به تحصیلاتش ادامه بدهد. او اولین زنی بود که وارد دانشگاه قاهره می شد و تنها زنی بود که بین ۴۰ مرد به تحصیل ادبیات عرب اشتغال داشت. وی در حین تحصیل در دانشگاه قاهره از رهنمودهای طه حسین که رئیس بخش زبان عربی و رئیس هیئت تحریریه مجله دانشگاه قاهره بود بهره مند بود. طه حسین القلماوی را به معاونت رئیس هیئت تحریریه در مجله دانشگاه قاهره در سال ۱۹۳۲ گماشت و به این ترتیب او اولین زنی بود که در مصر اجازه کار مطبوعاتی را کسب می کرد. او پس از کسب مدرک دکترا از دانشگاه سوربن پاریس اولین زنی بود که از دانشگاه قاهره نیز موفق به کسب دکترا گردید.
سهیر القلماوی یکی از معدود زنانی بود که به عنوان استاد در دانشگاه قاهره در سال ۱۹۳۶ مشغول بکار شد و بسرعت به عنوان اولین زن رئیس بخش زبان عربی دانشگاه قاهره از سال ۱۹۵۸ تا سال ۱۹۶۷ شد. سپس به عنوان رئیس اتحادیه زنان مصری انتخاب و در سال ۱۹۵۹ رئیس انجمن زنان فارغ التحصیل گردید و همکاری بین اتحادیه زنان مصر و اتحادیه جهانی دانشگاه ها را ایجاد کرد. بدنبال آن رئیس هیئت عمومی سینماها و تئاتر و موسیقی مصر در سال ۱۹۶۷ و رئیس جامعه فرهنگ کودکان در سال ۱۹۶۸ شد. او همچنین در مبارزه برای حقوق زنان شرکت داشت و در کنفرانس های مختلفی که شرکت می کرد به مساوات حقوق زن و مرد فراخوان می داد. او در سال ۱۹۶۲ کمیته نظارت بر جامعه دختران فلسطینی برای گفتگو جهت توجه به موضوع فلسطین را تشکیل داد.
... [مشاهده متن کامل]
سهیر در قاهره به دنیا آمد و در خانواده ای که به تحصیل دخترانش افتخار می کرد بزرگ شد. وی توانست در همان سنین پایین توانست از دفتر پدرش که در آن فعالیت گسترده ای انجام می شد استفاده کند. بنظر می رسد نویسندگانی چون طه حسین و رفاعه الطهطاوی و ابن ایاس نقش بزرگی در تبدیل سهیر به یک نویسنده ایفا کرده اند. در جریان انقلاب ۱۹۱۹ وی در حالی که هنوز دوران طفولیتش را می گذراند تحت تأثیر فعالیت های زنان مصری بزرگی چون هد الشعراوی و شخصیت های ملی برجسته ای همچون صفیه زغلول قرار داشت.
القلماوی پس از فارغ التحصیل شدن از دانشکده آمریکایی دختران در سال ۱۹۲۸ و قصد ادامه تحصیل در رشته پزشکی را داشت ولی قبول نشد و بلافاصله پدرش او را تشویق کرد که در زمینه ادبیات عربی به تحصیلاتش ادامه بدهد. او اولین زنی بود که وارد دانشگاه قاهره می شد و تنها زنی بود که بین ۴۰ مرد به تحصیل ادبیات عرب اشتغال داشت. وی در حین تحصیل در دانشگاه قاهره از رهنمودهای طه حسین که رئیس بخش زبان عربی و رئیس هیئت تحریریه مجله دانشگاه قاهره بود بهره مند بود. طه حسین القلماوی را به معاونت رئیس هیئت تحریریه در مجله دانشگاه قاهره در سال ۱۹۳۲ گماشت و به این ترتیب او اولین زنی بود که در مصر اجازه کار مطبوعاتی را کسب می کرد. او پس از کسب مدرک دکترا از دانشگاه سوربن پاریس اولین زنی بود که از دانشگاه قاهره نیز موفق به کسب دکترا گردید.
سهیر القلماوی یکی از معدود زنانی بود که به عنوان استاد در دانشگاه قاهره در سال ۱۹۳۶ مشغول بکار شد و بسرعت به عنوان اولین زن رئیس بخش زبان عربی دانشگاه قاهره از سال ۱۹۵۸ تا سال ۱۹۶۷ شد. سپس به عنوان رئیس اتحادیه زنان مصری انتخاب و در سال ۱۹۵۹ رئیس انجمن زنان فارغ التحصیل گردید و همکاری بین اتحادیه زنان مصر و اتحادیه جهانی دانشگاه ها را ایجاد کرد. بدنبال آن رئیس هیئت عمومی سینماها و تئاتر و موسیقی مصر در سال ۱۹۶۷ و رئیس جامعه فرهنگ کودکان در سال ۱۹۶۸ شد. او همچنین در مبارزه برای حقوق زنان شرکت داشت و در کنفرانس های مختلفی که شرکت می کرد به مساوات حقوق زن و مرد فراخوان می داد. او در سال ۱۹۶۲ کمیته نظارت بر جامعه دختران فلسطینی برای گفتگو جهت توجه به موضوع فلسطین را تشکیل داد.
