سهمیه

از سوی دیگر، این بایستار سهمیه را ما هم در کشورمان چهل و اندی سال است داریم، در آموزش و پرورش، در آزمونهای سراسری و دانشگاهها، مشتی بی سوادِ نورچشمی و ژن خوب بی نگرانی و با دل آسوده به سادگی از نردبان پیشرفتِ نادانشی می لولند و بالا می روند و با بهره گیری از همان کالابرگ سهمیه به کارها و پیشه های کلیدی گمارده می شوند و سربار مردم و ایران بیچاره.
نامدیرانی نادان، بی درد و دلواپس پست و جایگاه داریم و خواهیم داشت پس به ناگزیر روز به روز ایران گرانمایه را ویرانتر، جوانان و نخبگان کشور را ناامیدتر و گریزانتر و راه کوچشان را هموارتر خواهیم دید؛
چه کنیم باز هم سبکسرانه چشم به آینده ای پندارین بدوزیم به آرزوی پیشرفتی خدادادی و ناگهانی!
و شگفت اینکه به گونه ای مردم ما بدین سان خو کرده اند و کرخت شده اند که هیچ واکنشی به این بیدادگری ها نشان نمی دهند، ککشان هم نمی گزد.