سهل تستری

سَهْلِ تُسْتَری (شوشتر ۲۰۰ـ بصره ۲۸۳ق)
از مشاهیر صوفیه. وی دانش کلام آموخت و چون به سنّ بلوغ رسید، تمامی اموال خود را به گونه ای غریب به مردمان بخشید و خود پای به وادی سلوک نهاد. در این راه، دست ارادت به دایی اش، محمّد بن سوار، داد؛ هرچند در دوران کودکی نیز از تعالیم او برخوردار بود. ذوالنون را نیز به هنگامی که عازم مکّۀ مکرّمه بود ملاقات کرد. با جنید، که با او هم طبقه اش دانسته اند، بیشتر عمر خود را در بصره و گاهی نیز در آبادان به سر برده است. سهل در میان صوفیان، نه تنها از قدرت علمیِ بالایی برخوردار بود که در طریقت نیز، آراء خاصّی داشت. در نظر او، اخلاص جایگاهی ویژه داشت. از همین رو، برای مجاهده ارزش والایی قائل بود. طریقت سهلیه نیز که بدو منسوب است، از افراطی ترین طرایق صوفیه در مجاهدات و ریاضات بوده است. از او کراماتی (← کرامت) نیز نقل شده است. مواعظ العارفین و قصص الانبیاء در شمار آثار اوست.