سهل بن هارون دست میسانی

سَهْل بن هارون دَسْت میسانی ( ـ۲۱۵ق)
ادیب و شاعر ایرانی تبار عرب، نویسندۀ آثاری در حکومت داری. اصلش از فارس (دشت میشان)، و دست پروردۀ برمکیان بود. در دربار هارون الرشید خدمت کرد و در عهد مأمون رئیس بیت الحکمه شد. او را به سبب خرد و دانش بسیارش «بوذرجمهر اسلام» می خواندند. سهل به بُخل مشهور است. نامه ای از او خطاب به عموزاده هایش در ستایش بخل در دست است. سهل جانب دار ثابت قدم شعوبیه، و ادامه دهندۀ سنت ابن مُقَفّع در انتقال میراث ایرانی به ادبیات و فرهنگ عربی بود. آثارش زمینه هایی از شعر و قصه هایی از نوع حکایات کلیله و دمنه تا سیاست و حکومت داری را دربر می گرفت. جاحظ او را ستوده و در آثار خود از وی نقل کرده است. از آثارش: ثعله و عَفراء؛ نَمِر و ثعلب؛ وامق و عذرا.