سهراب کُشی نمایشنامه ای است از بهرام بیضایی از دههٔ ۱۳۷۰[ ۱] بر اساسِ داستانِ «رستم و سهراب» از شاهنامهٔ فردوسی.
نمایشنامه در سال های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۸ نوشته شد. پیش از چاپش به صورتِ کتاب در ۱۳۸۶ ( انتشارات روشنگران و مطالعات زنان ) نسخه ای پیشین از پاره ای از آن زیرِ عنوانِ «پاره هایی چند از مویه ی تهمینه» در شمارهٔ ۵۷ مجلّهٔ بخارا ( زمستانِ ۱۳۸۵ ) آمد. این کمابیش همان پاره بود که مژده شمسایی در ۵ دیِ ۱۳۸۵ در شبِ بخارای بهرام بیضایی خوانده بود.
اشکان غفّار عدلی سهراب کُشی را با افسانهٔ اُدیپ سنجیده و پسرکشی در نمایشنامهٔ بیضایی را تمثیلی از شکستِ «تجدّد» برابرِ «سنّت» در ایران دانسته است. [ ۲] بیضایی در یک سخنرانی در ۱۴ مارسِ ۲۰۱۳ در دانشگاهِ استنفورد در پاسخِ پرسشی گفت که این دست تحلیل های داستان های کهن، که نمونه هایی از پیر پائولو پازولینی دارد تا سپس تر در ایران، [ پانویس ۱] چندان معتبر نیست.
سالِ ۱۳۸۸ بیضایی می خواست این نمایشنامه را در تهران به نمایش درآورد، که اجازهٔ دولتی نیافت؛[ ۳] و این کار دیگر مقدورش نشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنمایشنامه در سال های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۸ نوشته شد. پیش از چاپش به صورتِ کتاب در ۱۳۸۶ ( انتشارات روشنگران و مطالعات زنان ) نسخه ای پیشین از پاره ای از آن زیرِ عنوانِ «پاره هایی چند از مویه ی تهمینه» در شمارهٔ ۵۷ مجلّهٔ بخارا ( زمستانِ ۱۳۸۵ ) آمد. این کمابیش همان پاره بود که مژده شمسایی در ۵ دیِ ۱۳۸۵ در شبِ بخارای بهرام بیضایی خوانده بود.
اشکان غفّار عدلی سهراب کُشی را با افسانهٔ اُدیپ سنجیده و پسرکشی در نمایشنامهٔ بیضایی را تمثیلی از شکستِ «تجدّد» برابرِ «سنّت» در ایران دانسته است. [ ۲] بیضایی در یک سخنرانی در ۱۴ مارسِ ۲۰۱۳ در دانشگاهِ استنفورد در پاسخِ پرسشی گفت که این دست تحلیل های داستان های کهن، که نمونه هایی از پیر پائولو پازولینی دارد تا سپس تر در ایران، [ پانویس ۱] چندان معتبر نیست.
سالِ ۱۳۸۸ بیضایی می خواست این نمایشنامه را در تهران به نمایش درآورد، که اجازهٔ دولتی نیافت؛[ ۳] و این کار دیگر مقدورش نشد.
wiki: سهراب کشی