سه پادشاهی کره

سه پادشاهی کره از شیلا، گوگوریو و باکجه تشکیل می شد که قلمرو آنها در شبه جزیره کره و قسمت هایی از منچوری بود. سه امپراتوری کره قدرت های برتر شبه جزیره کره بودند که روزی دوست و روزی دشمن هم می شدند. در بین سه پادشاهی شیلا اولین کشوری بود که تشکیل شد و آخرین کشوری بود که سقوط کرد و نسبت به باکجه و گوگوریو عمر بسیار زیادی کرد. پادشاه هیوک گئسو اولین شاه دودمان شیلا اولین امپراتوری را تاسیس کرد و به این دلیل او را پدر سه پادشاهی کره مینامند. چینی ها قرن ها بر کره حکومت کردند تا اینکه در حدود سال ۳۵۰ میلادی سه سلسله سلطنتی ( شیلا - در جنوب شرقی ) ( گوگوریو - در شمال ) و ( باکجه - در جنوب غربی ) تشکیل یافتند. هر یک از این پادشاهان، نهادهایی برای تمرکز قدرت و اختیارات، ایجاد و در صدد شکست یکدیگر بودند. در همین ایام آیین بودا و کنفسیوس در کره رواج یافت. دولت شیلا که از اقتدار بیشتری برخوردار بود موفق شد با کمک سلسله تانگ ابتدا باکجه و سپس گوگوریو را شکست داده، خاک آن کشور را به خاک خود ضمیمه کرده و شیلای متحد را بنیان نهد . شیلای متحد موفق شد در سال ۶۷۶ در زمان شاه مونمو بزرگ نیرو های سلسله تانگ را از خاک خود بیرون رانده و کنترل کامل کره را به دست گیرد .
گوگوریو شمالی ترین امپراتوری کره بود که در سال ۳۷ پیش از میلاد در باک بویو و بعد از حمله ای وسیع به هیون تو گون تشکیل شد.
همانطور که در تاریخ سامگوک ساگی گفته شده مردم گوگوریو نسبت به شیلا و باکجه فقیر تر بودند جامعه و اقتصاد گوگوریو به خاطر جنگ های پی در پی و بیشمار متشنج بود در مورد اوضاع مردم گوگوریو در کتاب سانگوئوژی گفته شده: گوگوریو کشوری بسیار کوهستانی و با دره های عمیق بود مردم گوگوریو اکثرا در کوه ها ساکن بودند و جمعیت شهرنشین ها ۹۰٪ اشراف بودند مردم گوگوریو اکثرا کشاورز یا آهنگر بودند و بسیار پر تلاش و زحمتکش اما وعده غذایی آنها بسیار کم بود آنها بیشتر از سبزیجات و علوفه تغذیه می کردند و به جای سه وعده غذا یک یا دو وعده غذا می خوردند. مردم گوگوریو خشن و تند رفتار بودند لباسهایشان اکثرا پاره و کهنه بود.
پادشاه دانگمیونگ ( زاده ۵۸ پیش از میلاد و درگذشته ۱۹ پیش از میلاد - پادشاهی ۳۷ تا ۱۹ پیش از میلاد ) یا به طور کامل دانگمیونگ سئونگ وانگ که به اسم زمان تولدش جومونگ نیز معروف است، مؤسس امپراتوری گوگوریو می باشد. گوگوریو در میان سه امپراتوری کره، شمالی ترین آن ها محسوب می شد. در لوح سنگی گوانگائتو از او با نام چومووانگ به معنی پادشاه چومو و در ۲ کتاب تاریخی سامگوک ساگی و سامگوک یوسا از او با نام جومونگ و عنوان گو یاد شده است. همچنین در کتاب سامگوک ساگی از او با نام چومونگ یا سانگائی نیز نام برده شده است. در سایر نوشته های به دست آمده، او با نام های چومونگ، جونگمو یا دومو معرفی شده است. افسانه تأسیس گوگوریو برگرفته از متون کهن کره از جمله لوح سنگی گوآنگ گائتو می باشد. معروفترین متن شناخته شده با اندکی تغییرات از سامگوک یوسا، سامگوک ساگی و دانگمیونگ سئونگ وانگ پیئون از دانگ گوک ایسانگ گوکجیپ به دست آمده است. بحث های مختلفی بر سر آنکه پدر واقعی او چه کسی بوده به وجود آمده است، در بعضی از متون کره، جومونگ را پسر هه موسو ( 解慕漱:به معنی پسر آسمان ) و یوها ( 柳花：به معنی دختر خدای رودخانه هابک ) توصیف کرده اند. گفته شده است که هموسو با یوها در زمانی که او در کنار رودخانه در حال حمام کردن بود، آشنا شده است، اما خدای رودخانه هه موسو را قبول نکرد و او به آسمان برگشت. خدای رودخانه یوهوا را به اوبالسو ( 優渤水 ) تبعید کرد، مکانی که او با پادشاه دانگ بویو ( بویو شمالی ) ، گوموا آشنا شد و صیغه او گردید. یوهوا که توسط نور خورشید باردار شده بود، تخمی را به دنیا آورد. گوموا سعی کرد تا تخم را نابود کند سپس سعی کرد تا تخم را به حیوانات بخوراند، اما حیوانات به جای خوردن آن، از تخم محافظت کردند تا صدمه نبیند. در نهایت گوموا تخم را به یوها برگرداند و از درون تخم پسری به دنیا آمد که جومونگ نامیده شد و در زبان کره ای به معنی کماندار ماهر است. جومونگ برای مهارت استثنایی که در تیراندازی داشت، معروف بود. سرانجام به خاطر حسادت پسران گوموا، جومونگ مجبور به ترک دانگ بویو شد. برطبق افسانه در هنگام فرار با اسبش به رودخانه ای خروشان رسید، لاک پشت ها و جانوران آبزی بر سطح آب آمدند و یک پل ایجاد کردند. هنگامی که او به سرزمینی که در جنوب رودخانه قرار داشت وارد شد، مورد استقبال گو موسئو دانگون فرمانروای جولبون ( که همان باک بویو بود ) قرار گرفت. گو موسئو می دانست که جومونگ یک مرد معمولی نیست و دخترش سوسانو را به عقد او درآورد. بعد از مرگ گو موسئو در ۳۷ پیش از میلاد، جومونگ هفتمین دانگون در باک بویو گردید. او تمام ۵ قبیله جولبون را با یکدیگر متحد کرد و یک کشور پادشاهی متمرکز به وجود آورد. جومونگ در سال ۳۷ پیش از میلاد کشور گوگوریو را تأسیس نمود و اولین پادشاه گوگوریو شد. در همان سال، پادشاه قبیله بیرو که سونگ ینگ نام داشت پس از دریافت کمک جهت شکست قبیله مالگال که مورد هجوم آن ها قرار گرفته بود، تسلیم جومونگ شد. در سال ۳۴ پیش از میلاد، جولبون سئونگ اولین شهر پایتخت گوگوریو همراه با قصر امپراتوری تکمیل شد. ۴ سال بعد و در سال ۲۸ پیش از میلاد، جومونگ ژنرال بو ویئوم را جهت تسخیر پادشاهی اوکجه فرستاد. در طی همان سال مادر جومونگ، یوهوا، در قصر دانگ بویو درگذشت و برای او یک مراسم خاکسپاری در حد یک ملکه گرفتند درحالی که او فقط یک صیغه سلطنتی بود. جومونگ یک فرستاده و هدایای فراوانی جهت قدردانی از سخاوت پادشاه گوموا، برای او ارسال نمود. در سال ۱۹ پیش از میلاد، همسر اول جومونگ، یی سویا همراه پسرش، یوری، دانگ بویو را ترک کردند و وارد گوگوریو شد. یی سویا، ملکه شد و سوسانو همسر دوم جومونگ به علت فشارهای وارده و همچنین ترس از موقعیت پسرانش در آینده گوگوریو تصمیم به ترک آنجا گرفت. سوسانو، گوگوریو را همراه دو پسرش و تعدادی از مردم ترک کرد و آن ها را به سمت جنوب شبه جزیره کره، مکانی که در حال حاضر کره جنوبی در آن قرار دارد، رهبری کرد. جومونگ اولین پسرش یوری را به عنوان ولیعهد معرفی نمود و او را وارث تاج و تخت کرد.