سه نوازنده (پیکاسو). سه نوازنده ( انگلیسی: Three Musicians; فرانسوی: Nous autres musiciens ) عنوان دو تابلوی کلاژ و نقاشی رنگ و روغن شبیه به هم اثر هنرمند اسپانیاییپابلو پیکاسو است. آنها هر دو در سال ۱۹۲۱ در فونتنبلو در نزدیکی پاریس، فرانسه به اتمام رسیده اند و نمونه سبک کوبیسم ترکیبی، سطوح رنگی تخت و «ترکیب پیچیدهٔ پازل مانند» و بازتاب تنظیم برش های کاغذ هستند که این سبک از آن نشأت گرفته است. در حال حاضر یک نسخه متعلق به موزه هنر مدرن ( MoMA ) در شهر نیویورک است و دیگری در موزه هنر فیلادلفیا نگهداری می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
پیشنهاد کاربران
سه نوازنده ( به انگلیسی: The Three Musicians ) یک نقاشی رنگ روغن اثر دیه گو ولاسکس ( ۱۵۹۹–۱۶۶۰ ) است، صاحب اثر نقاش باروک اسپانیایی یکی از بزرگترین واقع گرایان اسپانیایی محسوب می شود. این تصویر سه جوان را نشان می دهد که دور میز شام جمع شده اند و مشغول موسیقی هستند. این نقاشی در سبک سایه روشن نقاشی شده است که یک روش نقاشی باروک که از تقابل سایه های روشن و تاریک برای دستیابی به حس حجم استفاده می کند. ... [مشاهده متن کامل]
سه نوازنده یکی از کارهای اولیه ولاسکس از اوایل دوره اقامت وی در سویل است. این یکی از تقریباً ده نقاشی به سبک بودهگن است که ولاسکس قبل از سال ۱۶۲۲ هنگام زندگی در سویل خلق کرد. موضوع آن مشابه نقاشی دیگر، ناهار کشاورزان است. در این نقاشی سه جوان دور یک میز جمع شده اند و مشغول خوردن، نوشیدن و نواختن موسیقی هستند و تضاد شدید نور و تاریکی در اطراف شکل ها وجود دارد. نور از سمت چپ می تابد، سایه های تیز و برجسته های شدید ایجاد می کند. دو مرد با سازهای زهی آواز می خوانند در حالی که نفر سوم، کوچکترین، ساز خود را در زیر بازوی خود دارد و یک لیوان شراب در دست دارد. او لیوان را با لبخندی تمسخرآمیز نشان می دهد و اشاره به شراب دارد که الهام بخش نوازندگان است. در پس زمینه میمونی با گلابی در دست دیده می شود. میمون بر طبیعت گروتسک صحنه تأکید دارد. یک لقمه نان روی یک دستمال، یک لیوان شراب و یک تکه پنیر با چاقویی که در آن گیر کرده است، به ولاسکس فرصت مطالعه بافت های مختلف را می دهد. از ویژگی های جالب سه نوازنده، تنوع موضوعات مطرح شده است، مانند اینکه آیا نمایش ژانری است یا اینکه در پشت صحنه ظاهراً روزمره لایه های معنایی پنهانی وجود دارد که می تواند تصویر را به عنوان تمثیل خوانا کند و به آن تفسیر دیگری بدهد.