سه صدایی یا تریاد ( انگلیسی: Triad ) در تئوری موسیقی مجموعه ای از سه نت است که به صورتِ عمودی روی هم قرار گرفته و تشکیل یک آکورد می دهند.
فاصلهٔ نت ها از پایین به بالا محاسبه می شود و در چهار نوع به نام های آکورد ماژور، آکورد مینور، آکورد کاسته و آکورد افزوده است. این آکوردها از نتِ پایه شروع شده و دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک ( سه نیم پرده ) یا یک سوم بزرگ ( چهار نیم پرده ) است. صدای سوم نیز دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک یا بزرگ است و بدین ترتیب فاصله اش با پایه می تواند یک پنجم درست ( هفت نیم پرده ) ، پنجم کاسته ( شش نیم پرده ) و پنجم افزوده ( هشت نیم پرده ) باشد.
در موسیقی دوره رنسانس و به ویژه دورهٔ باروک، همراهی از یک رویکرد افقی یا کنترپوانتیک بهره می برد. در ادامه با گسترش و پیشرفت کنترپوان، به سبکی از حرکت عمودی رسیدند که هارمونی نام گرفت و آکورد، پایه و اساس آن قرار گرفت.
در موسیقی کلاسیک آکوردهای ماژور و مینور فواصلی مطبوع و پایدارند و آکوردهای کاسته و افزوده، فواصلی «نامطبوع» و ناپایدار شناخته می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففاصلهٔ نت ها از پایین به بالا محاسبه می شود و در چهار نوع به نام های آکورد ماژور، آکورد مینور، آکورد کاسته و آکورد افزوده است. این آکوردها از نتِ پایه شروع شده و دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک ( سه نیم پرده ) یا یک سوم بزرگ ( چهار نیم پرده ) است. صدای سوم نیز دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک یا بزرگ است و بدین ترتیب فاصله اش با پایه می تواند یک پنجم درست ( هفت نیم پرده ) ، پنجم کاسته ( شش نیم پرده ) و پنجم افزوده ( هشت نیم پرده ) باشد.
در موسیقی دوره رنسانس و به ویژه دورهٔ باروک، همراهی از یک رویکرد افقی یا کنترپوانتیک بهره می برد. در ادامه با گسترش و پیشرفت کنترپوان، به سبکی از حرکت عمودی رسیدند که هارمونی نام گرفت و آکورد، پایه و اساس آن قرار گرفت.
در موسیقی کلاسیک آکوردهای ماژور و مینور فواصلی مطبوع و پایدارند و آکوردهای کاسته و افزوده، فواصلی «نامطبوع» و ناپایدار شناخته می شوند.
wiki: سه صدایی