سنگه. [ س َ گ َ / گ ِ ] ( اِ ) خارپشتی که خارهای خود را مانند تیر اندازد. ( برهان ) ( آنندراج ). خارپشت. ( اوبهی ) ( مجمع الفرس ). جانوری است از سگ کوچکتر خارهای چون تیر دارد و بمردم اندازد. ( صحاح الفرس ) تشی. سفر. مرزنگوش. پیهن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : تو این رو سوی پارسی چون کشی یکی سنگه خواندش و دیگر تشی.
اسدی.
|| درخت به است که در رامسر نام سنگه بوی دهند. ( جنگل شناسی ساعی ص 242 ).
فرهنگ فارسی
خار پشتی که خارهای خود را مانند تیر اندازد خار پشت