سنگلک

قابل توجه است که در مقالۀ «جشن سده» ( رجوع شود به سده ) ، آقای منوچهر جمالی چنین می نگارد ( رجوع شود به جشن سده ( سه + داه = سه زنخدا ) ) :
"در فارسی، سنگَم به معنای «اتصال و امتزاج دو کس یا دو چیز را باهم گویند»، * و خود معنای همین واژه، حکایت از «جفت آفرید بهرام و ارتافرورد» ( بهروج الصنم، کردها به آن، هه سن بگی میگویند، که همان اسن بغی باشد ) است که نماد «تخم مهر و همبستگی کیهانی» باشد. به همین علت در فارسی سنگلک نام نان شده است، چون نان که سنگک باشد، اصل مهر و همبستگی میباشد. همه اجزاء آرد با آب و گرما، به هم چسبیده شده اند. از این رو، نان گردی که «درون» خوانده میشود، نشان «پیدایش کل آفرینش در مهر» بوده است. به همین علت نیز به ماه، نان سفید فلک، یا نان سیمین، و به خورشید، نان زرین و نان گرم چرخ فلک و نان آتش روی میگویند. به همین علت، کسی که نان از سفره دیگری خورد، با او همبستگی پیدا میکند. "
مشاهده می گردد که در اینجا نام های «سنگلک» و «سنگک» به شکل مترادف بکار رفته اند، که البته امکان آن وجود دارد که این ترادف مجازی بوده و جز یک غلط املائی چیزی بیش در میان نیست.
* اشتباه فاحش قلمی در متن اصلی، که در اینجا تغییر داده نشده است. متأسّفانه، این نوشتۀ آقای منوچهر جمالی مملوّ است از اشتباهات قلمی، و اغلاط دیگر.