سنگله پا
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
اااا اا: سنگله پا
تاریخ شفاهی کردخیل و گله کلا:
چرا قدیمی های ما
از امامزاده سید قاسم تا
مبل رضوی فعلی را سنگله پا
می گفتند؟
اااا اا:
از نهر آبی معروف به
- سردار رودخانه -
... [مشاهده متن کامل]
که از امام زاده سید قاسم
می گذرد تا به کوه و دامنه های
مبل رضوی فعلی
سنگله پا گفته میشود.
نام این منطقه به سنگله پا بابت تاسیس دنگ اسیو یا اُدنگ سر
یا آسیاب آبی بوده است .
منطقه ای که
آسیاب آبی در آن ساخته شد
جایی است که امروزه به منطقه باغی
دنگ اسیو معروف است که به
سربالایی سمت خانه بهداشت
کردخیل گفته میشود.
دنگ اسیو یا آسیاب آبی دستگاهی بوده است که برای آسیاب و خردکردن گندم و ارزن و هندی لَلِه سر و سایر غلات برای درست کردن آرد وجود داشته است و با استفاده از تکنیک سرعت آب یا فشار آب کار می کرده
است.
اااا اا:
چون برای ساخت
آسیاب آبی یا دنگ اسیو
نیاز به آب پر فشار بود
لذا برای تامین آب آن
مهندسی قدیم به آنان این اجازه را داد از آب رودخانه تجن استفاده کنند.
آنان قسمتی از آب رود خانه تجن را از
طریق نهر اسپه ورد که
شاخه ای از این نهر
که به - سردار رودخانه - معروف است
با ایجاد حفر کانال
آب آن را از بالای کوه ها و ارتفاعات
پشت امام زاده سید قاسم
به کردخیل هدایت و به دنگ اسیو
انتقال داده بودند.
اااا اا:
سنگله پا
که از دو بخش
سنگله پا
مرکب شده است .
که یک بخش آن سنگله است:
سنگله واژه ای طبری
از زبان باستانی مازندران به معنای
نانی است که از آرد آسیاب آبی
پخته شود.
و بخش دوم کلمه سنگله پا،
پا است
پا نه به معنی لینگ در گویش
مازندرانی بلکه
منظور از پا،
بن و ریشه به معنی نقطه اول
تغییر مسیر آب .
و چون
مسیر اولیه تغییر انتقال آب به سمت
دستگاه آسیاب سر کردخیل
- ارتفاعات نهر سردار رودخانه -
پشت امام زاده سید قاسم
صورت گرفته که با حفر و ایجاد
کانال کشی آب آن را
با فنون و علوم سیستم آبیاری
به ارتفاعات و کوهپایه های کردخیل
هدایت و انتقال داده بودند.
این نقطه را پای این سنگله
خواندند.
اما بعد ها در حدود کمتر از
صد پنجاه سال
در زمان قاجاریه
به دستور سردار کلبادی
که از فئودال و خوانین بزرگ ساری
بود
مسیر آب سردار رودخانه
به سمت کردخیل را مانع شدند
و با ایجاد و حفر کانال دیگری
آب این سردار رودخانه را به سرخکلا
و باریک آبسر و ماهفروجک
تغییر مسیر دادند
که همان رودخانه فعلی
پشت سورتینگ
می باشد .
امروزه هنوز بقایای ردپای
مسیر اولیه آب تجن
از سردار رودخانه به کردخیل
به یادگار و ماندگار
است.
به قلم میثم محمدی کردخیلی
تاریخ شفاهی کردخیل و گله کلا:
چرا قدیمی های ما
از امامزاده سید قاسم تا
مبل رضوی فعلی را سنگله پا
می گفتند؟
اااا اا:
از نهر آبی معروف به
- سردار رودخانه -
... [مشاهده متن کامل]
که از امام زاده سید قاسم
می گذرد تا به کوه و دامنه های
مبل رضوی فعلی
سنگله پا گفته میشود.
نام این منطقه به سنگله پا بابت تاسیس دنگ اسیو یا اُدنگ سر
یا آسیاب آبی بوده است .
منطقه ای که
آسیاب آبی در آن ساخته شد
جایی است که امروزه به منطقه باغی
دنگ اسیو معروف است که به
سربالایی سمت خانه بهداشت
کردخیل گفته میشود.
دنگ اسیو یا آسیاب آبی دستگاهی بوده است که برای آسیاب و خردکردن گندم و ارزن و هندی لَلِه سر و سایر غلات برای درست کردن آرد وجود داشته است و با استفاده از تکنیک سرعت آب یا فشار آب کار می کرده
است.
اااا اا:
چون برای ساخت
آسیاب آبی یا دنگ اسیو
نیاز به آب پر فشار بود
لذا برای تامین آب آن
مهندسی قدیم به آنان این اجازه را داد از آب رودخانه تجن استفاده کنند.
آنان قسمتی از آب رود خانه تجن را از
طریق نهر اسپه ورد که
شاخه ای از این نهر
که به - سردار رودخانه - معروف است
با ایجاد حفر کانال
آب آن را از بالای کوه ها و ارتفاعات
پشت امام زاده سید قاسم
به کردخیل هدایت و به دنگ اسیو
انتقال داده بودند.
اااا اا:
سنگله پا
که از دو بخش
سنگله پا
مرکب شده است .
که یک بخش آن سنگله است:
سنگله واژه ای طبری
از زبان باستانی مازندران به معنای
نانی است که از آرد آسیاب آبی
پخته شود.
و بخش دوم کلمه سنگله پا،
پا است
پا نه به معنی لینگ در گویش
مازندرانی بلکه
منظور از پا،
بن و ریشه به معنی نقطه اول
تغییر مسیر آب .
و چون
مسیر اولیه تغییر انتقال آب به سمت
دستگاه آسیاب سر کردخیل
- ارتفاعات نهر سردار رودخانه -
پشت امام زاده سید قاسم
صورت گرفته که با حفر و ایجاد
کانال کشی آب آن را
با فنون و علوم سیستم آبیاری
به ارتفاعات و کوهپایه های کردخیل
هدایت و انتقال داده بودند.
این نقطه را پای این سنگله
خواندند.
اما بعد ها در حدود کمتر از
صد پنجاه سال
در زمان قاجاریه
به دستور سردار کلبادی
که از فئودال و خوانین بزرگ ساری
بود
مسیر آب سردار رودخانه
به سمت کردخیل را مانع شدند
و با ایجاد و حفر کانال دیگری
آب این سردار رودخانه را به سرخکلا
و باریک آبسر و ماهفروجک
تغییر مسیر دادند
که همان رودخانه فعلی
پشت سورتینگ
می باشد .
امروزه هنوز بقایای ردپای
مسیر اولیه آب تجن
از سردار رودخانه به کردخیل
به یادگار و ماندگار
است.
به قلم میثم محمدی کردخیلی
سنگله پا
تاریخ شفاهی کردخیل و گله کلا:
چرا قدیمی های ما
از امامزاده سید قاسم تا
مبل رضوی فعلی را سنگله پا
می گفتند؟
اااا اا:
از نهر آبی معروف به
- سردار رودخانه -
... [مشاهده متن کامل]
که از امام زاده سید قاسم
می گذرد تا به کوه و دامنه های
مبل رضوی فعلی
سنگله پا گفته میشود.
نام این منطقه به سنگله پا بابت تاسیس دنگ اسیو یا اُدنگ سر
یا آسیاب آبی بوده است .
منطقه ای که
آسیاب آبی در آن ساخته شد
جایی است که امروزه به منطقه باغی
دنگ اسیو معروف است که به
سربالایی سمت خانه بهداشت
کردخیل گفته میشود.
دنگ اسیو یا آسیاب آبی دستگاهی بوده است که برای آسیاب و خردکردن گندم و ارزن و هندی لَلِه سر و سایر غلات برای درست کردن آرد وجود داشته است و با استفاده از تکنیک سرعت آب یا فشار آب کار می کرده
است.
اااا اا:
چون برای ساخت
آسیاب آبی یا دنگ اسیو
نیاز به آب پر فشار بود
لذا برای تامین آب آن
مهندسی قدیم به آنان این اجازه را داد از آب رودخانه تجن استفاده کنند.
آنان قسمتی از آب رود خانه تجن را از
طریق نهر اسپه ورد که
شاخه ای از این نهر
که به - سردار رودخانه - معروف است
با ایجاد حفر کانال
آب آن را از بالای کوه ها و ارتفاعات
پشت امام زاده سید قاسم
به کردخیل هدایت و به دنگ اسیو
انتقال داده بودند.
اااا اا:
سنگله پا
که از دو بخش
سنگله پا
مرکب شده است .
که یک بخش آن سنگله است:
سنگله واژه ای طبری
از زبان باستانی مازندران به معنای
نانی است که از آرد آسیاب آبی
پخته شود.
و بخش دوم کلمه سنگله پا،
پا است
پا نه به معنی لینگ در گویش
مازندرانی بلکه
منظور از پا،
بن و ریشه به معنی نقطه اول
تغییر مسیر آب .
و چون
مسیر اولیه تغییر انتقال آب به سمت
دستگاه آسیاب سر کردخیل
- ارتفاعات نهر سردار رودخانه -
پشت امام زاده سید قاسم
صورت گرفته که با حفر و ایجاد
کانال کشی آب آن را
با فنون و علوم سیستم آبیاری
به ارتفاعات و کوهپایه های کردخیل
هدایت و انتقال داده بودند.
این نقطه را پای این سنگله
خواندند.
اما بعد ها در حدود کمتر از
صد پنجاه سال
در زمان قاجاریه
به دستور سردار کلبادی
که از فئودال و خوانین بزرگ ساری
بود
مسیر آب سردار رودخانه
به سمت کردخیل را مانع شدند
و با ایجاد و حفر کانال دیگری
آب این سردار رودخانه را به سرخکلا
و باریک آبسر و ماهفروجک
تغییر مسیر دادند
که همان رودخانه فعلی
پشت سورتینگ
می باشد .
امروزه هنوز بقایای ردپای
مسیر اولیه آب تجن
از سردار رودخانه به کردخیل
به یادگار و ماندگار
است.
به قلم میثم محمدی کردخیلی
تاریخ شفاهی کردخیل و گله کلا:
چرا قدیمی های ما
از امامزاده سید قاسم تا
مبل رضوی فعلی را سنگله پا
می گفتند؟
اااا اا:
از نهر آبی معروف به
- سردار رودخانه -
... [مشاهده متن کامل]
که از امام زاده سید قاسم
می گذرد تا به کوه و دامنه های
مبل رضوی فعلی
سنگله پا گفته میشود.
نام این منطقه به سنگله پا بابت تاسیس دنگ اسیو یا اُدنگ سر
یا آسیاب آبی بوده است .
منطقه ای که
آسیاب آبی در آن ساخته شد
جایی است که امروزه به منطقه باغی
دنگ اسیو معروف است که به
سربالایی سمت خانه بهداشت
کردخیل گفته میشود.
دنگ اسیو یا آسیاب آبی دستگاهی بوده است که برای آسیاب و خردکردن گندم و ارزن و هندی لَلِه سر و سایر غلات برای درست کردن آرد وجود داشته است و با استفاده از تکنیک سرعت آب یا فشار آب کار می کرده
است.
اااا اا:
چون برای ساخت
آسیاب آبی یا دنگ اسیو
نیاز به آب پر فشار بود
لذا برای تامین آب آن
مهندسی قدیم به آنان این اجازه را داد از آب رودخانه تجن استفاده کنند.
آنان قسمتی از آب رود خانه تجن را از
طریق نهر اسپه ورد که
شاخه ای از این نهر
که به - سردار رودخانه - معروف است
با ایجاد حفر کانال
آب آن را از بالای کوه ها و ارتفاعات
پشت امام زاده سید قاسم
به کردخیل هدایت و به دنگ اسیو
انتقال داده بودند.
اااا اا:
سنگله پا
که از دو بخش
سنگله پا
مرکب شده است .
که یک بخش آن سنگله است:
سنگله واژه ای طبری
از زبان باستانی مازندران به معنای
نانی است که از آرد آسیاب آبی
پخته شود.
و بخش دوم کلمه سنگله پا،
پا است
پا نه به معنی لینگ در گویش
مازندرانی بلکه
منظور از پا،
بن و ریشه به معنی نقطه اول
تغییر مسیر آب .
و چون
مسیر اولیه تغییر انتقال آب به سمت
دستگاه آسیاب سر کردخیل
- ارتفاعات نهر سردار رودخانه -
پشت امام زاده سید قاسم
صورت گرفته که با حفر و ایجاد
کانال کشی آب آن را
با فنون و علوم سیستم آبیاری
به ارتفاعات و کوهپایه های کردخیل
هدایت و انتقال داده بودند.
این نقطه را پای این سنگله
خواندند.
اما بعد ها در حدود کمتر از
صد پنجاه سال
در زمان قاجاریه
به دستور سردار کلبادی
که از فئودال و خوانین بزرگ ساری
بود
مسیر آب سردار رودخانه
به سمت کردخیل را مانع شدند
و با ایجاد و حفر کانال دیگری
آب این سردار رودخانه را به سرخکلا
و باریک آبسر و ماهفروجک
تغییر مسیر دادند
که همان رودخانه فعلی
پشت سورتینگ
می باشد .
امروزه هنوز بقایای ردپای
مسیر اولیه آب تجن
از سردار رودخانه به کردخیل
به یادگار و ماندگار
است.
به قلم میثم محمدی کردخیلی